Moja Mistyczna Droga Do Gwiazd - Arkona

A gdzieœ tam daleko samotny w ciemnoœciach

Hebanowy kruk wydrapuje oczy zdrady

By potem pozdrawiaj¹c demony œmierci

Rozwin¹æ swe skrzyd³a i odlecieæ w chwale

Do granic nieba siêgaj¹ce pole

Wre morderstwami, krew œniegi bryzga

Na cia³a skrzep³e w spokoju kamieni

Gor¹ca sp³ywa lawa rodz¹cej siê zemsty

(tam woda wci¹¿ by³a spijana przez ziemiê)

Jest rzeka na wpó³ lodami przykryta

I niewolnicze na brzegach pochody

Nad polany ognia, ponad leœne bagna

Wznosi siê mój duch jak aposto³ tryumfu

Gdzieœ tam dope³nia³ siê kres mego ¿ywota

A morda zdradziecka wci¹¿ zatapia³a

Swe dzi¹s³a zsinia³e w m¹ dumn¹ pierœ

Wtedy wodê ogieñ poch³ania³ zazdroœnie

Szala³y wilki zdzicza³e, o ciemnoœæ

Druzgocz¹c szyje, opuszcza³y lasy

Ja nadziejê ¿egnaj¹c z warg zwali³em szeptem

Który ogromnym wo³aniem siê rozleg³

I zdepta³ swym ciê¿arem zdradê

Œnie¿nobia³y wilk naruszy³ dziko ciszê

Skrzyd³a mych kruków ponios¹ m¹ zemstê

Mój duch tymczasem powita gwiezdn¹ mg³ê

Gdzie œwiat³oœæ od wieków d³awi siê w ciemnoœciach…