Sourire sincère - Ariane Moffatt

L’escalier qui mène à toi

A flanché sous mes pas

Et j’avance et je sonde

Les surfaces du monde

Du grand nord au désert

Un sens et des réponses

L’immobile veut ma peau

Je lui tourne le dos

Pour trouver la lumière

De mon sourire sincère

L’escalier qui mène à toi

C’est le même, de fois en fois

Un moteur qui roule sans moi

En acier dur et froid

Et je cours et j’enchaîne

Que la chute me surprenne

Par le fjord en hiver

Sous les coups du tonnerre

Je m’enfuis, je m’espère

Je chevauche l`éphémère

Pour trouver la lumière

De mon sourire sincère

De trap die naar jou leidt

Flauwgevallen onder mijn voeten

En ik ga voort en ik onderzoek

De oppervlakken van de wereld

Van het verre noorden naar de woestijn

Betekenis en antwoorden

De onbeweeglijke wil mijn huid

Ik draai mijn rug naar haar toe

Om het licht te vinden

Met mijn oprechte glimlach

De trap die naar jou leidt

Het is hetzelfde, keer op keer

Een motor die draait zonder mij

Hard, koud staal

En ik ren en ik keten

Laat me verrassen door de herfst

Bij de fjord in de winter

onder de donder

Ik ren weg, hoop ik

Ik rijd de kortstondige

Om het licht te vinden

Met mijn oprechte glimlach