Laura - Antoine Elie

J’ai laissé ma main sur ton corps et mes doigts y rouler

Toi, tu en voulais encore… Fort, l’amour a déboulé

Je t’emmènerai à bout de forces sur tout c’qu’on peut fouler

Tu m’as rendu fou dès l’aurore… Mort, le temps s’est défoulé

J’te sens comme la sève sous l'écorce

Sens comme on s’aime, ça s’est corsé

La bombe est amorcée, nos cœurs ouverts aux forceps

J’te couvrirai de trésors

Rien ne compte plus désormais

J’ai laissé ma guerre en désordre

Pour toi, j’me serais désarmé

Demande-moi le ciel, mon amour, tu l’auras !

Demande une étincelle, je te ferais l’orage !

Demande-moi de tout desceller…

De me changer en sel et de faire le plein de zèle

Et de rendre l’eau rare…

J’t’ai tatouée sous ma peau

Ma pauvre âme était en manque de toi

Dis-moi combien d'étoiles je dois déposer

Demande-moi le ciel, mon amour, tu l’auras !

Demande une étincelle, je te ferais l’orage !

Le bonheur arrive à la bourre

Le temps s’est embourbé

Le bourbon m’a bourré à mort au bord d’amours à labourer

T’arrives comme le son pour un sourd;

le son dans une soirée

Ressers-moi, tu seras ma source

Suis-moi, j’saurais t’essorer

On saignera jusqu’au divorce

Te perdre, on peut pas m’y forcer

Collé à ton corps, c’est fort, j’me sens comme un corsaire

T’es belle et t’as les mains douces

Et mon coeur a moussé

Reste avec nous, c’est l’amour qui l’a éclaboussé

La moindre distance et j’pars en lambeaux

Je t’aime, me disant que l’amour rend beau

Mais là, j’ai dix ans, longtemps qu’j’suis en pause

Demande l’indécent si tu l’oses

Demande-moi le ciel, mon amour, tu l’auras !

Demande une étincelle, je te ferais l’orage !

Demande-moi de tout desceller

De me changer en sel et de faire le plein de zèle

Et de rendre l’eau rare

J’t’ai tatouée sous ma peau

Ma pauvre âme était en manque de toi

Dis-moi combien d'étoiles je dois déposer

Demande-moi le ciel, mon amour, tu l’auras !

Demande une étincelle, je te ferais l’orage !

Ik liet mijn hand op je lichaam en mijn vingers rollen erin

Jij, jij wilde meer... Sterk, liefde tuimelde

Ik neem je mee naar het einde van mijn kracht op alles wat we kunnen betreden

Je maakte me gek vanaf de dageraad... Dood, de tijd liet stoom los

Ik voel dat je van het sap onder de schors houdt

Voel hoe we van elkaar houden, het werd moeilijker

De bom is klaar, ons hart staat open voor een pincet

Ik zal je overladen met schatten

Niks doet er meer toe

Ik heb mijn oorlog in een puinhoop achtergelaten

Voor jou zou ik hebben ontwapend

Vraag me om de lucht, mijn liefste, je zult het hebben!

Vraag om een ​​vonk, ik bestorm je!

Vraag me om alles te ontzegelen...

Om mezelf in zout te veranderen en te vullen met ijver

En om water schaars te maken...

Ik heb je onder mijn huid getatoeëerd

Mijn arme ziel miste je

Vertel me hoeveel sterren ik moet laten vallen

Vraag me om de lucht, mijn liefste, je zult het hebben!

Vraag om een ​​vonk, ik bestorm je!

Geluk komt in de kiem

De tijd liep vast

Bourbon stopte me dood op de rand van liefdes om te ploegen

Je komt als geluid voor een dove;

het geluid op een feestje

Houd me stevig vast, je zult mijn bron zijn

Volg mij, ik zou je kunnen uitwringen

We zullen bloeden om te scheiden

Ik verlies je, ik kan niet gedwongen worden

Gelijmd aan je lichaam, het is sterk, ik voel me als een zeerover

Je bent mooi en je hebt zachte handen

En mijn hart schuimde

Blijf bij ons, het is liefde die het bespat

De kleinste afstand en ik ga aan flarden

Ik hou van je en zeg tegen mezelf dat liefde mooi maakt

Maar daar, ik ben tien jaar oud, ik heb een lange pauze

Vraag naar het onfatsoenlijke als je durft

Vraag me om de lucht, mijn liefste, je zult het hebben!

Vraag om een ​​vonk, ik bestorm je!

Vraag me om alles te ontzegelen

Om mezelf in zout te veranderen en te vullen met ijver

En water schaars maken

Ik heb je onder mijn huid getatoeëerd

Mijn arme ziel miste je

Vertel me hoeveel sterren ik moet laten vallen

Vraag me om de lucht, mijn liefste, je zult het hebben!

Vraag om een ​​vonk, ik bestorm je!