Fou de reines - Antoine Elie

J’m’y suis jeté comme une éponge

J’y ai dormi comme sous les ponts

J’m’y suis perdu comme la romance

Comme mes parents apparemment

Comme saut dans l’vide où y’a trop d'étages

J’vais atterrir dans un dôle d'état…

Comme tétanos chopé par la rose

J’tombe amoureux… J’venais d’par là-haut…

Tu m’as tenu par la langue

Fait mal en me parlant

Tu m’as tué à la longue

De ton ton railleur

Doigt sur mes failles…

J’t'écris loin d’ma paranoïa

Les larmes, ça part à l’encre

J’te quitte et je pars à l’ombre

S’tu cries, tu brailles

Moi, je s’rai ailleurs

Plus d’amour, j’suis claqué, non ci-mer

C’est la mort à quelques centimètres

Tu m’prendras plus par les sentiments

Y’a plus rien qui m’manque là

J’pars gentiment…

Mes amours, c’est comme de longs hivers sombres

Trop longues versions d’songes ou d’faits divers

J’suis né seul, j’y retournerai

C’est l’dernier message d’un fou de reines

Un fou de reines…

A bout de rêves…

Qu’a plus le goût de rien

Une vie sans toi, une vie s’entame

J’n’aurai laissé que cette note

J’serai plus là, non, j’abandonne

Comme mes parents apparemment

J’aimais t’aimer mais c’est trop tard

L’amour a traversé l’automne…

C'était le bagne mais c'était le nôtre

Nous deux dans ton appartement

Le temps m’a eu par sa langueur

«Chérie, me fais pas ça, non !

«J'me refais des passages en larmes

De nos fous rires

D’nos nuits d’euphorie

Le reste qu’on passe à mentir

On s’aimait mais pas seul’ment

La vérité me blesse à mort

Pas l’temps de vieillir

On s’déchire en folie

Plus d’amour, j’suis claqué, non ci-mer

C’est la mort à quelques centimètres

Tu m’prendras plus par les sentiments

Y’a plus rien qui m’manque là

J’pars gentiment…

Mes amours, c’est comme de longs hivers sombres

Trop longues versions d’songes ou d’faits divers

J’suis né seul, j’y retournerai

C’est l’dernier message d’un fou de reines

Un fou de reines…

A bout de rêves…

Qu’a plus le goût de rien

Ik wierp mezelf erin als een spons

Ik sliep daar als onder de bruggen

Ik raakte erin verdwaald als romantiek

Zoals mijn ouders blijkbaar

Zoals in de leegte springen waar te veel verdiepingen zijn

Ik ga in een staatsgreep belanden...

Als tetanus gevangen door de roos

Ik word verliefd... Ik kwam daar vandaan...

Je hield me bij de tong

Doet pijn om tegen me te praten

Je hebt me op den duur vermoord

Op jouw spottende toon

Vinger op mijn gebreken...

Ik schrijf je ver van mijn paranoia

Tranen gaan naar inkt

Ik verlaat je en ik ga in de schaduw

Als je schreeuwt, brul je

Ik, ik zal ergens anders zijn

Geen liefde meer, ik ben geslagen, geen ci-mer

Het is de dood op enkele centimeters afstand

Je zult me ​​meer door de gevoelens nemen

Ik mis niets meer

ik ga lekker weg...

Mijn liefdes, het zijn net lange donkere winters

Te lange versies van dromen of diverse feiten

Ik ben alleen geboren, ik zal daar teruggaan

Dit is het laatste bericht van een gekke koningin

Een gekke koningin...

Uit dromen...

Wat smaakt nergens meer naar

Een leven zonder jou, een leven begint

Ik zou alleen dit briefje hebben achtergelaten

Ik zal er niet meer zijn, nee, ik geef het op

Zoals mijn ouders blijkbaar

Ik hield ervan van je te houden, maar het is te laat

Liefde stak de herfst over...

Het was de gevangenis, maar het was van ons

Wij tweeën in jouw appartement

De tijd heeft me bij zijn loomheid gepakt

"Schat, doe me dit niet aan, nee!

"Ik herhaal passages in tranen

Van ons gelach

Van onze nachten van euforie

De rest brengen we liegend door

We hielden van elkaar, maar niet alleen

De waarheid doet me pijn tot de dood

Geen tijd om oud te worden

We scheuren onszelf uit elkaar

Geen liefde meer, ik ben geslagen, geen ci-mer

Het is de dood op enkele centimeters afstand

Je zult me ​​meer door de gevoelens nemen

Ik mis niets meer

ik ga lekker weg...

Mijn liefdes, het zijn net lange donkere winters

Te lange versies van dromen of diverse feiten

Ik ben alleen geboren, ik zal daar teruggaan

Dit is het laatste bericht van een gekke koningin

Een gekke koningin...

Uit dromen...

Wat smaakt nergens meer naar