Radość najpiękniejszych lat - Anna Jantar

To już przedmieścia gorzki smak

Autobus rusza w krótki rejs

Zdyszana biegnę z żartu w żart

Z podróży w podróż, z wiersza w wiersz

I kocham, pragnę, tracę tak

Jak by się chwilą stawał rok

Jak gdyby świat wymykał mi się z rąk

To, co mam, to, co mam

To radość najpiękniejszych lat

To, co mam, to, co mam

To serce, które jeszcze na wszystko stać

To, co mam, to, co mam

To młodość, której nie potrafię kryć

To wiara, że naprawdę umiem żyć

Umiem żyć…

Już jesień i latawców klucz

A w kinach tyle pustych miejsc

Z niedawnych zdarzeń ścieram kurz

Babiego lata wątłą sieć, bo

Jestem wiatrem, śpiewam wiatr

Jestem łąką, trawy źdźbłem

Jak biały jacht, w nieznany płynę dzień

To, co mam, to, co mam

To radość najpiękniejszych lat

To, co mam, to, co mam

To serce, które jeszcze na wszystko stać

To, co mam, to, co mam

To młodość, której nie potrafię kryć

To wiara, że naprawdę umiem żyć

Umiem żyć…

Het heeft een bittere smaak in de buitenwijken

De bus maakt een korte reis

Buiten adem ren ik van grap naar grap

Van reis naar reis, van lijn naar lijn

En ik hou van, ik wil, ik verlies ja

Alsof een jaar een moment zou worden

Alsof de wereld uit mijn handen glipt

Wat ik heb is wat ik heb

Het is de vreugde van de mooiste jaren

Wat ik heb is wat ik heb

Het is een hart dat nog alles kan

Wat ik heb is wat ik heb

Het is een jeugd die ik niet kan verbergen

Het is het geloof dat ik echt kan leven

Ik kan leven ...

Het is al herfst en de sleutelvliegers

En er zijn zoveel lege stoelen in bioscopen

Ik wrijf stof van recente gebeurtenissen

Baby's dunne net vliegt omdat

Ik ben de wind, ik zing de wind

Ik ben een weide, een grasspriet

Als een wit jacht zeil ik een dag naar een onbekende

Wat ik heb is wat ik heb

Het is de vreugde van de mooiste jaren

Wat ik heb is wat ik heb

Het is een hart dat nog alles kan

Wat ik heb is wat ik heb

Het is een jeugd die ik niet kan verbergen

Het is het geloof dat ik echt kan leven

Ik kan leven ...