Цветок на льду - Анита Цой

Время бьется в твой висок,

Как плещет в песок волна.

И ладонь как лепесток

Дрожит от дыханья сна.

В тех краях, где ты теперь

Возможно, царит покой,

Но туда закрыта дверь,

А ключ ты забрал с собой.

Из-за, призраком любви к рассвету,

Ты летишь, как гончий пес по следу.

Припев:

Ты — цветок на льду,

Солнце без лучей.

Бог свечу задул,

Ей не быть ничьей.

Чья-то тень мелькнет в окне,

Ее не узнаешь ты.

Тихий сад твоих утрат

Растит бледные цветы.

Играют в крестики-нолики

Луна с глухим окном.

И равнодушные к боли,

Пальцы бьются о стекло.

Из-за, призраком любви к рассвету,

Ты летишь, как гончий пес по следу.

Припев:

Ты — цветок на льду,

Солнце без лучей.

Бог свечу задул,

Ей не быть ничьей.

Ты — цветок на льду,

Солнце без лучей.

Ты — цветок на льду,

Солнце без лучей.

Бог свечу задул,

Ей не быть ничьей.

Ты — цветок на льду…

De tijd klopt tegen je tempel

Als een golf die in het zand spettert.

En de palm is als een bloemblad

Trillend van de adem van de slaap.

In die delen waar je nu bent

Misschien heerst er vrede

Maar daar is de deur gesloten,

En je nam de sleutel mee.

Vanwege de geest van liefde bij het ochtendgloren,

Je vliegt als een hond op een pad.

Refrein:

Je bent een bloem op ijs

Zon zonder stralen.

God blies de kaars uit

Ze kan geen gelijkspel zijn.

Iemands schaduw flikkert in het raam,

Je herkent haar niet.

Stille tuin van je verliezen

Groeit bleke bloemen.

Ze spelen boter-kaas-en-eieren

Maan met blind raam.

En onverschillig voor pijn,

Vingers slaan tegen het glas.

Vanwege de geest van liefde bij het ochtendgloren,

Je vliegt als een hond op een pad.

Refrein:

Je bent een bloem op ijs

Zon zonder stralen.

God blies de kaars uit

Ze kan geen gelijkspel zijn.

Je bent een bloem op ijs

Zon zonder stralen.

Je bent een bloem op ijs

Zon zonder stralen.

God blies de kaars uit

Ze kan geen gelijkspel zijn.

Je bent een bloem op ijs...