Звонки - Анита Цой

Тишину разбудит телефон.

Не гадая знаю: ты звонишь.

Голос твой — ночной рингтон:

Как по мне скучаешь, думаешь, не спишь.

И опять, в который раз,

Разукрасишь фразами мечты.

Как со мной, однажды,

В поздний час соединишь мосты.

Ты прикоснись ко мне, не нужно слов,

Душе без тебя не согреться.

Я все отдам за любовь.

Я все отдам за любовь,

Когда на двоих одно сердце.

Припев:

Где же твои корабли, мой мальчик —

Белые розы из зимнего сада.

Все ведь наверно могло быть иначе.

Значит так надо, кому-то так надо.

Где же все звезды, которые с неба

Падают в низ, обжигая ладони.

Все это может останется где-то, —

В моем телефоне, в твоем телефоне.

Верить — это значит ждать.

Сомневаться — значит отпустить.

Как набраться сил сказать,

Чтобы ты мечтая перестал звонить.

После невозможно спать,

После невозможно дальше жить.

Верить — это значит ждать,

Но не мне поверь, об этом говорить.

Слова, в которых ты приходишь вновь,

Мои не разгонят метели.

Я все отдам за любовь.

Я все отдам за любовь,

Когда распахнешь мои двери.

Припев:

Где же твои корабли, мой мальчик —

Белые розы из зимнего сада.

Все ведь наверно могло быть иначе.

Значит так надо, кому-то так надо.

Где же все звезды, которые с неба

Падают в низ, обжигая ладони.

Все это может останется где-то, —

В моем телефоне, в твоем телефоне.

Где же твои корабли, мой мальчик —

Белые розы из зимнего сада.

Все ведь наверно могло быть иначе.

Значит так надо, кому-то так надо.

Где же все звезды, которые с неба

Падают в низ, обжигая ладони.

Все это может останется где-то, —

В моем телефоне, в твоем телефоне.

Stilte wordt gewekt door de telefoon.

Zonder te raden weet ik: je belt.

Je stem is een nachtelijke ringtone:

Wat mis je me, je denkt dat je niet kunt slapen.

En weer, voor de zoveelste keer,

Versier met droomzinnen.

Zoals bij mij, een keer,

Op een laat uur verbindt u de bruggen.

Je raakt me aan, geen woorden nodig

Mijn ziel kan niet opwarmen zonder jou.

Ik zal alles geven voor de liefde.

Ik zal alles geven voor de liefde

Als twee één hart hebben.

Refrein:

Waar zijn je schepen, mijn jongen -

Witte rozen uit de wintertuin.

Alles had anders kunnen zijn.

Het is dus nodig, iemand heeft het nodig.

Waar zijn alle sterren die uit de lucht komen

Ze vallen naar beneden en verbranden hun handpalmen.

Dit alles kan ergens blijven, -

Op mijn telefoon, op jouw telefoon.

Geloven betekent wachten.

Twijfelen is loslaten.

Hoe krijg je de kracht om te zeggen

Zodat je stopt met bellen terwijl je droomt.

Nadat het onmogelijk is om te slapen,

Het is onmogelijk om daarna te leven.

Geloven is wachten

Maar geloof me niet, praat erover.

De woorden waarin je weer komt

De mijne zal geen sneeuwstormen verspreiden.

Ik zal alles geven voor de liefde.

Ik zal alles geven voor de liefde

Wanneer je mijn deuren opent

Refrein:

Waar zijn je schepen, mijn jongen -

Witte rozen uit de wintertuin.

Alles had anders kunnen zijn.

Het is dus nodig, iemand heeft het nodig.

Waar zijn alle sterren die uit de lucht komen

Ze vallen naar beneden en verbranden hun handpalmen.

Dit alles kan ergens blijven, -

Op mijn telefoon, op jouw telefoon.

Waar zijn je schepen, mijn jongen -

Witte rozen uit de wintertuin.

Alles had anders kunnen zijn.

Het is dus nodig, iemand heeft het nodig.

Waar zijn alle sterren die uit de lucht komen

Ze vallen naar beneden en verbranden hun handpalmen.

Dit alles kan ergens blijven, -

Op mijn telefoon, op jouw telefoon.