Self-Portrait - Ancst

I witnessed the rise of the machines

An arduous path that has become a highway

Overwhelmed by the pace of progress

We surrendered to our own convenience

Mandatory and addictive, a screen in every hand

Dashing fingers, eyes dilated, wired to the bone

Torn apart and isolated, we walk side-by-side

All alone in the crowd, unrecognized

Awoken by the humming that dictates our life

We are no longer in control

Self-portrait of an existence that was never ours

On the verge of the shutdown

Ironic and systematic, a created cosmos

Betrayed by our own narcissism

Incomplete and crippled by the scourge of each others life

Insecure and sedated, caught inside our realm

We walk these bytes in search for happiness

Preoccupied and bound to our own demise

Awoken by the humming that dictates our life

We are no longer in control

Self-portrait of an existence that was never ours

On the verge of the shutdown

Ik was getuige van de opkomst van de machines

Een moeizaam pad dat een snelweg is geworden

Overweldigd door het tempo van de vooruitgang

We gaven ons over aan ons eigen gemak

Verplicht en verslavend, een scherm in elke hand

Onstuimige vingers, ogen verwijd, vastgebonden tot op het bot

Verscheurd en geïsoleerd lopen we zij aan zij

Helemaal alleen in de menigte, niet herkend

Gewekt door het gezoem dat ons leven dicteert

We hebben geen controle meer

Zelfportret van een bestaan ​​dat nooit van ons is geweest

Op het punt van afsluiten

Ironisch en systematisch, een geschapen kosmos

Verraden door ons eigen narcisme

Incompleet en verlamd door de gesel van elkaars leven

Onzeker en verdoofd, gevangen in ons rijk

We lopen deze bytes op zoek naar geluk

Gepreoccupeerd en gebonden aan onze eigen ondergang

Gewekt door het gezoem dat ons leven dicteert

We hebben geen controle meer

Zelfportret van een bestaan ​​dat nooit van ons is geweest

Op het punt van afsluiten