Final Hour - Ancst

You’ve reached the end, the abyss, the barren fields, your life torn asunder

You’ve reached the peak, the final hour, you are doomed to adapt

In their world, this realm of blame, guilty as charged, feed on their hate

Pushed to the edge and laughed upon, the dregs will prevail over you

You’ll never fit into their social grid, in sync with the herd

Brought to your knees and spat upon, this system will swallow you whole

Onward to death, hope has forsaken you

Pushed aside, no one there to give a shit

Drenched in shame, there is only pity to keep you warm

You are to blame for thinking that you could run from this

With all dreams and wishes gone what will you consume in these endless nights?

Dust and forgotten flesh, the pleasures of the servants

Damned to rejoice, gone is the burden of truth

This new life has taken all lively from you

Compensation now is your only friend

Deprivation, welcome the descent

Je hebt het einde bereikt, de afgrond, de dorre velden, je leven verscheurd

Je hebt de piek bereikt, het laatste uur, je bent gedoemd om je aan te passen

In hun wereld voedt dit rijk van schuld, schuldig als beschuldigd, zich met hun haat

Tot het uiterste geduwd en uitgelachen, het bezinksel zal over je heersen

Je past nooit in hun sociale netwerk, synchroon met de kudde

Op je knieën gebracht en bespuugd, dit systeem zal je helemaal opslokken

Voorwaarts naar de dood, de hoop heeft je verlaten

Opzij geschoven, niemand die er iets om geeft

Doordrenkt van schaamte, is er alleen jammer om je warm te houden

Het is jouw schuld dat je denkt dat je hiervan zou kunnen vluchten

Met alle dromen en wensen weg, wat ga je consumeren in deze eindeloze nachten?

Stof en vergeten vlees, de geneugten van de bedienden

Verdomd om blij te zijn, weg is de last van de waarheid

Dit nieuwe leven heeft alle levendigheid van je weggenomen

Compensatie is nu je enige vriend

Ontbering, verwelkom de afdaling