Concrete Veins - Ancst

Numbed and muddled

You walk these hallways

With faculty bathed in strychnine

You watch the days go by

In disgrace

Trapped in your loneliness

You have become nobody

In the midst of this town, isolated

You have welcomed urban emptiness

In the midst of the metropolis

You have entombed all hope

Free but bound to your shell

You wander these concrete veins

Remain

In turmoil

Hum that elegy

Bled dry and obscure

Anonymous

Stripped but ignored, you accuse this wasteland of treachery

Your downfall

So sudden

A lasting date with the rope

Psychotic and deluded

Death and despair

Rise us above the metropolis

You are but don’t belong

Break a cult of gossip

You are wander these lonely graves

Verdoofd en verward

Je loopt door deze gangen

Met faculteit badend in strychnine

Je ziet de dagen voorbijgaan

In schande

Gevangen in je eenzaamheid

Je bent niemand geworden

In het midden van deze stad, geïsoleerd

Je hebt de stedelijke leegte verwelkomd

Midden in de metropool

Je hebt alle hoop begraven

Gratis maar gebonden aan je shell

Je dwaalt door deze betonnen aderen

Blijven

In beroering

Hum die elegie

Uitgebloed en obscuur

Anoniem

Ontdaan maar genegeerd, beschuldig je deze woestenij van verraad

Jouw ondergang

Zo onverwachts

Een blijvende date met het touw

Psychotisch en misleid

Dood en wanhoop

Stijg ons uit boven de metropool

Je bent maar hoort er niet bij

Doorbreek een roddelcultus

Je dwaalt door deze eenzame graven