The Bruised Reed - Anathallo

Are you a bruised reed?

A smoldering flax?

Are you a broken branch?

Oh, and do you love it?

Do you love to forget like I do?

One will sift as wheat

But one has come with robes

One will slice your ankle

Love, love, love

There are these sharp gold knives

In this space meant for affections

Where the pink skin baby once belonged

When I speak, «I cough them out

Gather them up in my arms

And swallow them back down

Ben je een gekneusd riet?

Een smeulend vlas?

Ben je een gebroken filiaal?

Oh, en vind je het geweldig?

Ben je net als ik dol op vergeten?

Men zal zeven als tarwe

Maar er is er een met gewaden gekomen

Eentje zal je enkel doorsnijden

Liefde liefde liefde

Er zijn deze scherpe gouden messen

In deze ruimte bedoeld voor genegenheid

Waar de roze huidsbaby ooit thuishoorde

Als ik spreek, "hoest ik ze uit"

Verzamel ze in mijn armen

En slik ze weer in