Noni's Field - Anathallo

When I closed my eyes in Noni’s field

We were lying on our backs

I dreamt that the ground split a seam

…our spirits, floating

When no longer tied into our bodies

We left them (wrapping)

As a sign, to slip into the crack

Tired and ready to go

But I don’t know what goes on

I touched my grandfather’s face

He lay fixed in his casket

He lay sewn shut and folded

So that none could refuse it

They had posed, they had painted him

I laughed.

I let him go

His cheeks washed like watercolor sunlight, evening time

I could never put my hands back to them

Still, I don’t know what goes on

Will my thoughts burn in unseen patterns?

Form a dim glow in your mind

Long after you remember who it was that I looked like?

We saw the sky, swarming full with the light that the fireflies made

An accidental constellation

You, how will you go?

Out through your mouth in a sigh?

Into a space we don’t know

Toen ik mijn ogen sloot in het veld van Noni

We lagen op onze rug

Ik droomde dat de grond een naad splijt

...onze geest, zwevend

Wanneer niet langer vastgebonden aan ons lichaam

We hebben ze achtergelaten (inpakken)

Als een teken om in de spleet te glippen

Moe en klaar om te gaan

Maar ik weet niet wat er aan de hand is

Ik raakte het gezicht van mijn grootvader aan

Hij lag vast in zijn kist

Hij lag dichtgenaaid en opgevouwen

Zodat niemand het zou kunnen weigeren

Ze hadden geposeerd, ze hadden hem geschilderd

Ik lachte.

Ik liet hem gaan

Zijn wangen werden gewassen als waterverf zonlicht, avondtijd

Ik zou nooit mijn handen naar ze terug kunnen brengen

Toch weet ik niet wat er aan de hand is

Zullen mijn gedachten branden in onzichtbare patronen?

Vorm een ​​vage gloed in je geest

Lang nadat je je herinnert op wie ik eruitzag?

We zagen de lucht, vol met het licht dat de vuurvliegjes maakten

Een toevallige constellatie

Jij, hoe ga je?

Met een zucht door je mond?

In een ruimte die we niet kennen