Океан - Алексей Вдовин

Это несет в тишине свое тело ко сну Земля

Это к себе прижимает Венера комет хвосты

Трогает пульс молодого вулкана реки петля

Стаи летят, и летят телеграммы, и тают льды

То, что не неведано миру, все это Океан

А на арене под куполом люди во тьме бегут

На колесе обозрения дети на них глядят

И никого, кто увидел бы судно на берегу

Все закружилось, сливаясь в столетья, в единый ряд

То, что несказано миру, все это Океан

Уйдут киты в ночь

Несет река соль

В глазах лежит, сверкая

Тихий океан

Бескрайний океан

Het draagt ​​in stilte zijn lichaam om de aarde te slapen

Deze Venus drukt op de staarten van kometen

Raakt de pols van een jonge vulkaanrivierlus

Zwermen vliegen, en telegrammen vliegen, en ijs smelt

Wat de wereld niet onbekend is, dit alles is de oceaan

En in de arena onder de koepel rennen mensen in het donker

In het reuzenrad kijken kinderen naar hen

En niemand die het schip op de kust zou zien

Alles wervelde, versmolten met eeuwen, tot een enkele rij

Wat onuitgesproken is tegen de wereld, alles is de Oceaan

De walvissen zullen in de nacht vertrekken

De rivier voert zout

In de ogen ligt, sprankelend

grote Oceaan

Eindeloze oceaan