Певица - Александр Шульгин, Алевтина

К тебе пришли, стучатся в дверь и ты не можешь не открыть,

Она пришла, верь иль не верь, её ты можешь не любить.

Она войдёт, она ждала, хоть не пускала ты её,

Хоть убегала впопыхах, бросая в студиях пальто.

Бежала ты, куда несет, она ж тихонько рядом шла,

Ты думала, что пронесёт, она ж тебя всю жизнь ждала.

Она ждала, когда игра, в которой ты не победишь,

В которой ты не сберегла придёт к концу и только лишь.

Тогда войдёт к тебе она и скажет: «Вот я и привет.

Привет, певица, как дела?», а ты лишь промолчишь в ответ

И слёзы снова потекут, как это было уж не раз.

Певицы ведь не совесть ждут, певицы ждут, кто что подаст.

Кто имя строчкой в хит-парад, а кто бургундского вина,

А кто-то будет просто рад проснуться в туре с ней с утра.

Она сломала все себе, любовь сменила на расчет.

Хотела плавать в высоте, а вышло всё наоборот.

Припев:

Слёзы певицы не видит никто

Серые лица, вокруг эти лица,

А ей бы влюбиться да, знать бы в кого.

Ну, что ж ты, певица, где раньше была?

Теперь тебе снится возможность влюбиться

И то только снится, лишь снится она.

Ты можешь снова пролистать все эти вырезки газет

Писавших громко о тебе, о жизни той, что уже нет,

О жизни той, что не далась, которой ты и не жила,

Как самый первый свой костюм, в аренду жизнь свою брала.

Ты сядешь снова просмотреть все репортажи про себя,

Все постановки номеров, все свои ахи, вздохи, па.

Всё, что осталось от тебя, иного быть и не могло,

Горит бумажная звезда, лишь сквозь фанерное окно.

И полуправдой не спастись, ведь полуправда — полу ложь.

«Ну, что, певица, как Итог?

С чего ж тебя бросает в дрожь?»

Что так тебе мешает спать и, что так будит по ночам.

Тебе ли этого не знать и хватит бегать по врачам.

Они не смогут подсказать, диагноз твой не излечить,

Ведь жизнь твоя не договор, её не перезаключить.

Ты всё пыталась доказать, что ты — певица, ты — звезда.

Ты всех хотела обыграть, а обыграла лишь себя.

Припев:

Слёзы певицы не видит никто

Серые лица, вокруг эти лица,

А ей бы влюбиться да, знать бы в кого.

Ну, что ж ты, певица, где раньше была?

Теперь тебе снится возможность влюбиться

И то только снится, лишь снится она.

Ze kwamen naar je toe, ze kloppen op de deur en je kan het niet helpen, maar open het,

Ze kwam, geloof het of niet, je mag niet van haar houden.

Ze zal binnenkomen, ze wachtte, ook al liet je haar niet binnen,

Hoewel ze haastig wegliep en haar jas in de studio's achterliet.

Je rende waar je ook ging, ze liep rustig naast je,

Je dacht dat het over zou waaien, maar ze wacht al haar hele leven op je.

Ze wachtte op het spel dat je niet kunt winnen

Waarin je niet hebt opgeslagen, komt er een einde aan en niets meer.

Dan zal ze naar je toe komen en zeggen: “Hier ben ik en hallo.

Hallo, zanger, hoe gaat het?", en je zwijgt als reactie

En de tranen zullen weer vloeien, zoals het meer dan eens is gebeurd.

De zangers wachten immers niet op het geweten, de zangers wachten op wie wat zal geven.

Wie is de naam van de rij in de hitparade, en wie is Bourgondische wijn,

En iemand zal gewoon blij zijn om 's ochtends met haar op tournee te worden gewekt.

Ze brak alles voor zichzelf, veranderde liefde in rekenen.

Ik wilde op hoogte zwemmen, maar het bleek het tegenovergestelde.

Refrein:

Niemand ziet de tranen van de zanger

Grijze gezichten rond deze gezichten

En ze zou verliefd worden, ja, ze zou weten op wie.

Nou, wat ben je, zanger, waar was je eerder?

Nu droom je ervan verliefd te worden

En dan droomt ze alleen maar, ze droomt alleen maar.

Je kunt weer door al die krantenknipsels bladeren

Die luid over jou schreef, over het leven dat niet meer bestaat,

Over het leven dat niet werd gegeven, dat je niet hebt geleefd,

Als mijn allereerste kostuum huurde ik mijn leven.

Je gaat weer zitten om alle berichten over jezelf te bekijken,

Alle uitvoeringen van nummers, al hun ahi, zuchten, pas.

Alles wat er nog van je over is, kan niet anders zijn,

Een papieren ster brandt, alleen door een multiplex raam.

En halve waarheid is niet te redden, want halve waarheid is halve leugen.

“Nou, zanger, hoe is het resultaat?

Waarom huiver je ervan?"

Wat belemmert je om te slapen en wat maakt je 's nachts wakker.

Weet je dit niet en loop niet meer om de dokters heen.

Ze zullen je niet kunnen vertellen dat je diagnose niet te genezen is,

Je leven is immers geen contract, het kan niet opnieuw worden ondertekend.

Je bleef proberen te bewijzen dat je een zanger bent, je bent een ster.

Je wilde iedereen verslaan, maar je versloeg alleen jezelf.

Refrein:

Niemand ziet de tranen van de zanger

Grijze gezichten rond deze gezichten

En ze zou verliefd worden, ja, ze zou weten op wie.

Nou, wat ben je, zanger, waar was je eerder?

Nu droom je ervan verliefd te worden

En dan droomt ze alleen maar, ze droomt alleen maar.