Ностальгия по тебе - Александр Серов

Я сегодня на пустом стою причале,

Надвигающийся к берегу прилив

Мою память безутешно наполняет.

Может, это ностальгия?

Растворился удаляющийся лайнер.

И надрывно прокричала чайка вдруг.

К берегам чужим уносится случайный,

Но такой мне близкий друг.

Припев:

Ностальгия по тебе

Мою кровь вновь будоражит.

Может, что-нибудь подскажет

Этот ветер при ночной луне?

Ностальгия, как мне жаль,

Все, что вряд ли повторится.

Но невозможно от себя укрыться,

Если чувства разрывает сталь.

Я по жизни шел, в любви тревог не зная,

Но последней стала первая любовь.

На пути своем дилеммы оставляя,

Приходил сюда я вновь.

Ты уходишь откровенно это зная,

Я же просто, но без слов тебе кричу.

Отчего душа моя вдруг замирает

Ностальгией я зову.

Припев:

Ностальгия по тебе

Мою кровь вновь будоражит.

Может, что-нибудь подскажет

Этот ветер при ночной луне?

Ностальгия, как мне жаль,

Все, что вряд ли повторится.

Но невозможно от себя укрыться,

Если чувства разрывает сталь.

Vandaag sta ik op een lege pier,

Het rijzende tij

Mijn geheugen vult zich ontroostbaar.

Misschien is het nostalgie?

De terugwijkende voering loste op.

En de meeuw schreeuwde plotseling boos.

Willekeurig wordt weggevoerd naar de kusten van vreemden,

Maar zo'n goede vriend van mij.

Refrein:

Nostalgie voor jou

Mijn bloed borrelt weer.

Misschien zal iets het leren

Deze wind onder de nachtmaan?

Nostalgie, het spijt me

Dat alles zal waarschijnlijk niet meer gebeuren.

Maar het is onmogelijk om je voor jezelf te verbergen,

Als gevoelens verscheurd worden door staal.

Ik liep door het leven, verliefd, zonder zorgen te kennen,

Maar de laatste was de eerste liefde.

Onderweg dilemma's achterlatend,

Ik kwam hier weer.

Je verlaat dit eerlijk gezegd,

Ik schreeuw gewoon, maar zonder woorden, naar je.

Waarom bevriest mijn ziel plotseling?

Ik noem nostalgie.

Refrein:

Nostalgie voor jou

Mijn bloed borrelt weer.

Misschien zal iets het leren

Deze wind onder de nachtmaan?

Nostalgie, het spijt me

Dat alles zal waarschijnlijk niet meer gebeuren.

Maar het is onmogelijk om je voor jezelf te verbergen,

Als gevoelens verscheurd worden door staal.