Завтра – август - Александр Малинин

Где-то высоко в просторе синем,

Звездочки рассыпавшись повисли.

Я, обняв за тонкий стан рябину,

Вслушиваюсь в тихий шелест листьев.

Я, обняв за тонкий стан рябину,

Вслушиваюсь в тихий шелест листьев.

Шепчет сад, умолк и шепчет снова,

Будто что-то рассказать мне хочет.

Только не могу понять ни слова

Из того, что старый сад лопочет.

Только не могу понять ни слова

Из того, что старый сад лопочет.

В сумерках струится в сад прохлада,

Звездочки мне весело мигают.

Глупые, они еще не знают

Завтра — август, месяц звездопада.

Проигрыш.

Август и ко мне придет, так надо.

Никому не избежать с ним встречи.

А пока под тихий лепет сада

Провожаю уходящий вечер.

А пока под тихий лепет сада

Провожаю уходящий вечер.

Ergens hoog in de uitgestrektheid van blauw

De sterren vielen uit elkaar.

Ik, een lijsterbes knuffelend bij een dun kamp,

Ik luister naar het stille geritsel van bladeren.

Ik, een lijsterbes knuffelend bij een dun kamp,

Ik luister naar het stille geritsel van bladeren.

De tuin fluistert, viel stil en fluistert weer,

Alsof hij me iets wil vertellen.

Ik kan gewoon geen woord verstaan

Van wat de oude tuin mompelt.

Ik kan gewoon geen woord verstaan

Van wat de oude tuin mompelt.

In de schemering stroomt de koelte de tuin in,

De sterren fonkelen voor mij.

Stom, ze weten het nog niet

Morgen is het augustus, de maand van de sterrenval.

Verliezen.

Augustus zal naar mij komen, dus het is nodig.

Niemand ontkomt er aan hem te ontmoeten.

Ondertussen onder het rustige gebabbel van de tuin

Ik breng de avond door.

Ondertussen onder het rustige gebabbel van de tuin

Ik breng de avond door.