Травиночка - Александр Малинин

Натерпелась со мной ты немало,

Опустила глаза и сказала:

«Устали мы: я и ты, я и ты».

Жизнь-тропинка вела и петляла,

Между мной и тобой зарастала,

Терялись мы: где-то я, где-то ты.

Мы — две травиночки, да на одной тропиночке.

Припев:

Плакала рябинушка, капала слезинушка.

Я — твой, а ты — моя, ты, я — вольные поля.

Я и ты — травиночка, я и ты — кровиночка.

С одной тропинки ты и я, я — твой, а ты — моя.

Проигрыш.

Как тебя удержать, я не знал.

Осень плакала, дождь мне шептал,

Раскрыв зонты: «Не надо бы, не надо бы…»

Я хотел позвонить, но гитара

В одинокой ночи наиграла

Припев судьбы: «Не надо бы, не надо бы…»

Мы — две травиночки, да на одной тропиночке.

Припев:

Плакала рябинушка, капала слезинушка.

Я — твой, а ты — моя, ты, я — вольные поля.

Я и ты — травиночка, я и ты — кровиночка.

С одной тропинки ты и я, я — твой, а ты — моя.

Проигрыш.

Плакала рябинушка, капала слезинушка.

Я — твой, а ты — моя, ты, я — вольные поля.

Я и ты — травиночка, я и ты — кровиночка.

С одной тропинки ты и я, я — твой, а ты — моя.

Плакала рябинушка, капала слезинушка.

Я — твой, а ты — моя, ты, я — вольные поля.

Я и ты — травиночка, я и ты — кровиночка.

С одной тропинки ты и я, я — твой, а ты — моя.

С одной тропинки ты и я, я — твой, а ты — моя.

С одной тропинки ты и я, я — твой, а ты — моя.

Je hebt veel met mij geleden

Ze sloeg haar ogen neer en zei:

"We zijn moe: ik en jij, ik en jij."

Levenspad geleid en verdraaid,

Is tussen mij en jou gegroeid,

We waren verdwaald: ergens ik, ergens jij.

We zijn twee grassprietjes, maar op hetzelfde pad.

Refrein:

De lijsterbes huilde, er druppelde een traan.

Ik ben van jou, en jij bent van mij, jij, ik ben vrije velden.

Ik en jij zijn een grasspriet, ik en jij zijn een bloed.

Van hetzelfde pad jij en ik, ik ben de jouwe, en jij bent de mijne.

Verliezen.

Ik wist niet hoe ik je moest houden.

De herfst huilde, de regen fluisterde me toe,

Na de paraplu's te hebben geopend: "Ik zou niet, ik zou niet moeten..."

Ik wilde bellen, maar de gitaar

Ik speelde in een eenzame nacht

Koor van het lot: "Ik zou niet moeten, ik zou niet ..."

We zijn twee grassprietjes, maar op hetzelfde pad.

Refrein:

De lijsterbes huilde, er druppelde een traan.

Ik ben van jou, en jij bent van mij, jij, ik ben vrije velden.

Ik en jij zijn een grasspriet, ik en jij zijn een bloed.

Van hetzelfde pad jij en ik, ik ben de jouwe, en jij bent de mijne.

Verliezen.

De lijsterbes huilde, er druppelde een traan.

Ik ben van jou, en jij bent van mij, jij, ik ben vrije velden.

Ik en jij zijn een grasspriet, ik en jij zijn een bloed.

Van hetzelfde pad jij en ik, ik ben de jouwe, en jij bent de mijne.

De lijsterbes huilde, er druppelde een traan.

Ik ben van jou, en jij bent van mij, jij, ik ben vrije velden.

Ik en jij zijn een grasspriet, ik en jij zijn een bloed.

Van hetzelfde pad jij en ik, ik ben de jouwe, en jij bent de mijne.

Van hetzelfde pad jij en ik, ik ben de jouwe, en jij bent de mijne.

Van hetzelfde pad jij en ik, ik ben de jouwe, en jij bent de mijne.