Тост - Александр Малинин

Давай поднимем два граненых,

Судьбой наполненных стакана,

За алый бархат на знаменах,

Покрытый сажею обмана.

Пусть льется через край щербатый

Вино и горечь в наши глотки.

Мы будем истинно богаты,

Покуда в доме хватит водки.

Мы будем истинно беспечны,

Покуда сигареты в пачке,

Покуда света хватит в свечке,

И хватит памяти в заначке.

Мы так хотели верить в чудо,

Что разучились верить в Бога.

И нас настигла, как простуда,

Неизлечимая дорога.

Пускай ведет нас, как бывало,

По горькой памяти дорога.

Неважно нам, что водки мало,

Нас и самих уже немного.

Нам ни в знаменах, ни в погонах

Нет избавленья от аркана.

Давай поднимем два граненых

Два сердца, будто два стакана.

Laten we twee facetten naar voren brengen,

Glazen gevuld met het lot

Voor scharlaken fluweel op banieren,

Gehuld in het roet van bedrog.

Laat het over de afgebroken rand gieten

Wijn en bitterheid in onze keel.

We zullen echt rijk zijn

Zolang er maar genoeg wodka in huis is.

We zullen echt onvoorzichtig zijn

Zolang de sigaretten in het pakje zitten

Zolang er voldoende licht in de kaars is,

En er is genoeg geheugen in de stash.

We wilden zo graag in een wonder geloven,

Dat ze zijn vergeten hoe ze in God moeten geloven.

En we werden ingehaald, als een verkoudheid,

Ongeneeslijke weg.

Laat hem ons leiden zoals voorheen

Door bittere herinnering de weg.

Het maakt ons niet uit dat er niet genoeg wodka is,

Er zijn er maar weinig van ons en wijzelf.

We zijn noch in spandoeken, noch in uniform

Er is geen verlossing van de lasso.

Laten we twee facetten naar voren brengen

Twee harten, als twee glazen.