Театр - Александр Малинин

Я с бродячим театром езжу по дорогам,

Рваная кибитка, рваная страна.

Боже, как хотелось отдохнуть немного,

Но который год гражданская война.

Но который год гражданская война.

Все, что нажил, пропил, все, что пропил, нажил,

Ты вчера при деньгах, завтра ноги в гроб.

Ну, а что сегодня, кто мне точно скажет,

Хлеба четвертинка или пуля в лоб?

Припев:

Больно, как, Родина, больно,

Когда бьешь коркой хлеба по душе.

Но вольно, хоть бедно, но вольно,

И ангелы заждались нас уже.

Но вольно, хоть бедно, но вольно,

И ангелы заждались нас уже.

Дар мой одинокий, словно свечка Богу,

В духоте Отчизны тлеет сизый дым.

Мать моя мечтала, проводив в дорогу,

Что далекий город станет мне родным.

Но отшумели балы, и пусты бокалы,

Убивает принца не лоэрд, а СПИД,

На панель Джульетту загнала усталость,

И войну, как камень в гору, волочет Сизиф.

Припев:

Больно, как, Родина, больно,

Когда бьешь коркой хлеба по душе.

Но вольно, хоть бедно, но вольно,

И ангелы заждались нас уже.

Но вольно, хоть бедно, но вольно,

И ангелы заждались нас уже.

Проигрыш.

Я с бродячим театром езжу по дорогам,

Рваная кибитка, рваная страна.

Боже, как хотелось отдохнуть немного,

Но который год гражданская война.

Но который век гражданская война.

Ik reis langs de wegen met een reizend theater,

Verscheurde wagen, verscheurd land.

God, wat wilde ik me een beetje ontspannen,

Maar in welk jaar is de burgeroorlog.

Maar in welk jaar is de burgeroorlog.

Alles wat ik kreeg, ik dronk, ik dronk alles wat ik dronk, ik heb het,

Gisteren had je geld, morgen je voeten in de kist.

Nou, hoe zit het met vandaag, wie kan me precies vertellen?

Een kwart brood of een kogel in het voorhoofd?

Refrein:

Het doet pijn, zoals, Moederland, het doet pijn,

Wanneer je je ziel raakt met een korstje brood.

Maar vrij, hoewel slecht, maar vrij,

En de engelen hebben al op ons gewacht.

Maar vrij, hoewel slecht, maar vrij,

En de engelen hebben al op ons gewacht.

Mijn eenzame gave, als een kaars voor God,

Grijze rook smeult in de benauwdheid van het vaderland.

Mijn moeder droomde, ziende op de weg,

Dat een verre stad mijn thuis zal worden.

Maar de ballen zijn verstomd, en de glazen zijn leeg,

Het is niet Loerd die de prins vermoordt, het is AIDS,

Vermoeidheid dreef Juliet op het paneel,

En de oorlog wordt, als een steen bergopwaarts, door Sisyphus meegesleurd.

Refrein:

Het doet pijn, zoals, Moederland, het doet pijn,

Wanneer je je ziel raakt met een korstje brood.

Maar vrij, hoewel slecht, maar vrij,

En de engelen hebben al op ons gewacht.

Maar vrij, hoewel slecht, maar vrij,

En de engelen hebben al op ons gewacht.

Verliezen.

Ik reis langs de wegen met een reizend theater,

Verscheurde wagen, verscheurd land.

God, wat wilde ik me een beetje ontspannen,

Maar in welk jaar is de burgeroorlog.

Maar welke eeuw is de burgeroorlog.