Соло для гитары - Александр Малинин

Под лопаткой левой боль, под лопаткой левой боль,

Как удар ножа блатного.

Принимаю смерть, как роль, принимаю смерть, как роль,

Отыграл я роль живого.

От меня за метров пять жизнь мою уж не видать.

Но еще меня несут, несут, несут.

Мать моя давай рыдать, давай думать и гадать,

Почему меня поют, поют, поют.

За глаза средь бела дня поносили пусть меня,

Что есть силы.

А теперь мои друзья на руках несут меня

До могилы.

Незаметно над людьми от борта моей ладьи

Отплыла гитара.

Здесь такая тишина — вечность горькая слышна

И судьбы удары.

Датский принц — король дворов, я из русских гусляров,

Плачьте, смейтесь.

Только дайте повторить — это быть или не быть

После смерти.

От Парижа до Москвы, от Парижа до Москвы

Слышишь, Влади.

От моей теперь травы до твоей страны, увы,

Путь галактик.

Проигрыш.

На Таганке новый день, на Таганке новый день

Греет крыши.

Там с толпою моя тень, там с толпою моя тень

У афиши.

Мать моя — страна моя, мать моя — страна моя,

Разве ты не слышишь?

Хриплый голос соловья в черном крике воронья

Над землей все тише.

Над землей все тише… Все тише… Тише…

Onder het schouderblad van de linker pijn, onder het schouderblad van de linker pijn,

Als een klap van een dievenmes.

Accepteer de dood als een rol, accepteer de dood als een rol

Ik speelde de rol van de levenden.

Je kunt mijn leven niet meer zien op vijf meter afstand van mij.

Maar ze dragen me nog steeds, ze dragen me, ze dragen me.

Mijn moeder, laten we snikken, laten we denken en raden,

Waarom ik zing, zing, zing.

Achter mijn ogen op klaarlichte dag, laat ze me belasteren,

Wat is kracht.

En nu dragen mijn vrienden me in hun armen

Naar het graf.

Onmerkbaar boven de mensen vanaf de zijkant van mijn boot

De gitaar zweefde weg.

Er is hier zo'n stilte - bittere eeuwigheid wordt gehoord

En het lot slaat toe.

De Deense prins is de koning van de rechtbanken, ik kom uit de Russische guslars,

Huil, lach.

Laat me herhalen - het is te zijn of niet te zijn

Na de dood.

Van Parijs tot Moskou, van Parijs tot Moskou

Luister, Vladi.

Van mijn nu gras naar jouw land, helaas,

pad van de sterrenstelsels.

Verliezen.

Op Taganka een nieuwe dag, op Taganka een nieuwe dag

Verwarmt de daken.

Daar is mijn schaduw bij de menigte, daar is mijn schaduw bij de menigte

Bij de affiche.

Mijn moeder is mijn land, mijn moeder is mijn land,

Hoor je het niet?

De schorre stem van een nachtegaal in de zwarte kreet van een kraai

Boven de grond is alles rustiger.

Boven de grond is alles stiller... Alles is stiller... Stiller...