Рыбицы - Александр Малинин

Ой, на заре, ой, на заре, на белой зореньке

Плыли две рыбицы в темной Угрюм-реке,

Плыли две белые, золотые рыбоньки,

В темной воде щека к щеке.

Плыли они и о чем-то рыбьем лишь думали,

Раем казалась им черная речка Угрюм.

Но кто-то сети заплел хитроумные,

Выловил рыб и бросил в черный трюм.

Припев:

А до Родины — плавником подать.

Не успел отец, и не успела мать.

Каменьев остры бока, да серо-ржавый цвет.

Холодна река, да родимей нет.

Долго кричали они, только их не услышали,

Воздух им жарил бока и жабры сжимал,

Пахло свободой так близко до мути, до одури,

Но пачкал бока ржавый, холодный металл.

Припев:

А до Родины — плавником подать.

Не успел отец, и не успела мать.

Каменьев остры бока, да серо-ржавый цвет.

Холодна река, да родимей нет.

Проигрыш.

А до Родины — ну, плавником подать.

Не успел отец, и не успела мать.

Каменьев остры бока, да серо-ржавый цвет.

Холодна река, да родимей нет.

Ой, на заре, ой, на заре, на заре, на белой зореньке

Плыли две рыбицы в темной Угрюм-реке,

Плыли две белые, золотые рыбоньки

В черной воде щека к щеке.

Oh, bij dageraad, oh, bij dageraad, bij witte dageraad

Twee kleine vissen zwommen in de donkere Sombere Rivier,

Twee witte, gouden vissen zwommen,

In donker water, wang tegen wang.

Ze zwommen en dachten alleen aan iets raars,

Het paradijs leek hun de zwarte rivier Ugryum.

Maar iemand weefde ingenieuze netwerken,

Ik ving vissen en gooide ze in het zwarte ruim.

Refrein:

En naar het moederland - een vin om te gaan.

De vader had geen tijd en de moeder geen tijd.

Stenen hebben scherpe kanten en een grijs-roestige kleur.

De rivier is koud, maar er zijn geen familieleden.

Ze schreeuwden lang, maar ze werden niet gehoord,

De lucht braadde hun zijden en kneep in hun kieuwen,

Het rook naar vrijheid zo dicht bij troebelheid, verdoving,

Maar roestig, koud metaal bevlekte de zijkanten.

Refrein:

En naar het moederland - een vin om te gaan.

De vader had geen tijd en de moeder geen tijd.

Stenen hebben scherpe kanten en een grijs-roestige kleur.

De rivier is koud, maar er zijn geen familieleden.

Verliezen.

En naar het moederland - nou ja, gewoon een vin.

De vader had geen tijd en de moeder geen tijd.

Stenen hebben scherpe kanten en een grijs-roestige kleur.

De rivier is koud, maar er zijn geen familieleden.

Oh, bij het ochtendgloren, oh, bij het ochtendgloren, bij het ochtendgloren, bij het ochtendgloren

Twee kleine vissen zwommen in de donkere Sombere Rivier,

Twee witte, gouden vissen zwommen

In zwart water, wang tegen wang.