Рафаэль - Александр Малинин

Он приставал к ней, красивый и тонкий,

Как приставали по Возрождения меркам,

И дрожали барабанные перепонки,

А ей все казалось Евой или Венеркой.

Богоматерь, а как же Илья?

Но я девушка, заметит вдруг…

А что скажет церковь и семья?

А мне нужен девичий испуг.

Не шевелись, тебя просят

Все, для кого ты целью была.

Не шевелись, дождливой осенью

Ты лучшие ночи свои провела.

Не шевелись, ты — исчадье дома,

Входишь, они бессловесны и немощны.

Не шевелись, тебе все знакомо:

Слова, что будут, и сцены.

Ты устала держаться за дней реку,

Ты готова разрыдаться, да вот и некому.

Не шевелись, почти все готово.

Сними свою скатерть, ну, скажи свое слово,

Сикстинская Богоматерь.

«Я люблю тебя», — разнеслось по небесам

Шепотом, переходящим в гром,

И сознание ударило по зеленым глазам,

Так же больно, как ром.

И унося ее, ветер чудил,

Даря Флоренции запах мадоньего тела.

И улицы втягивали, насколько хватало сил,

Запах грота под Вифлеемом.

«Я люблю», и приходили волхвы,

«Я люблю», и в Египет бегство.

«Я люблю», и он делает стул и смотрит ввысь,

Будто там его место.

Не шевелись, он сказал: «Ухожу»,

Не шевелись, он нищ и слаб.

Не шевелись, ну, хотите, я все человечество заново рожу,

Только б не видеть, что он распят, как раб.

Не шевелись, облака не стареют,

Стареют натурщицы и вещей конвой.

«Я люблю тебя», и запало семя

В тело душой.

Hij molesteerde haar, knap en dun,

Hoe ze plaagden volgens Renaissance-normen,

En de trommelvliezen trilden,

En alles leek haar op Eva of Venus.

Moeder van God, hoe zit het met Elia?

Maar ik ben een meisje, zul je ineens merken...

Wat zullen de kerk en het gezin zeggen?

En ik heb een meisjesachtige schrik nodig.

Niet bewegen, wordt u gevraagd

Iedereen voor wie je een doelwit was.

Beweeg niet, regenachtige herfst

Je hebt je beste nachten doorgebracht.

Beweeg niet, je bent de duivel van het huis,

Je komt binnen, ze zijn dom en zwak.

Niet bewegen, alles is je bekend:

Woorden die zullen zijn, en scènes.

Ben je het zat om vast te houden aan de rivier van dagen,

Je bent klaar om in tranen uit te barsten, maar er is niemand.

Niet bewegen, bijna alles staat klaar.

Doe je tafelkleed af, zeg maar!

Sixtijnse Moeder Gods.

"Ik hou van je," weerklonk door de hemel

Een fluistering verandert in donder

En bewustzijn raakte groene ogen,

Zo pijnlijk als rum.

En toen ik haar meenam, was de wind vreemd,

Florence de geur van het lichaam van een Madonna geven.

En de straten trokken zover ze konden naar binnen,

De geur van de grot bij Bethlehem.

"Ik hou van", en de Magi kwamen,

"I love", en vlucht naar Egypte.

"I love" en hij maakt een stoel en kijkt op,

Het is alsof zijn plaats daar is.

Beweeg niet, hij zei: "Ik ga weg"

Beweeg niet, hij is arm en zwak.

Beweeg niet, nou, als je wilt, zal ik de hele mensheid opnieuw baren,

Alleen niet om te zien dat hij als een slaaf wordt gekruisigd.

Beweeg niet, wolken verouderen niet

De modellen en de escortdames worden oud.

"Ik hou van jou" en het zaad zonk

Met de ziel het lichaam in.