Памяти Карузо - Александр Малинин

Мне кажется, в прошлой жизни я был Энрико Карузо,

А ты была моей музыкой, а ты была моей музой.

Порой изменяли мне женщины, порой изменяли друзья мне,

И только ты, моя музыка, была, как никто, верна мне.

С тобою, музыка,

С тобой я понял, что любовь…

Семь нот, всего семь нот,

Умноженных на сердца боль.

Безумная моя музыка, ты мне не прощала ошибки,

И тайно меня ревновала только лишь к первой скрипке.

Меня соблазняли блюзами, меня соблазняли джазом,

Но я тебе, моя музыка, не изменил ни разу.

И когда я свой солнечный берег покинул в поисках славы,

Ты до самой Америки за мной по волнам бежала.

С тобою, музыка,

С тобой я понял, что любовь…

Семь нот, всего семь нот,

Умноженных на сердца боль.

Het lijkt mij dat ik in een vorig leven Enrico Caruso was,

En jij was mijn muziek, en jij was mijn muze.

Soms bedrogen vrouwen me, soms bedrogen mijn vrienden me,

En alleen jij, mijn muziek, was als geen ander trouw aan mij.

Met jou, muziek,

Met jou realiseerde ik me dat liefde...

Zeven noten, zeven noten in totaal

Vermenigvuldigd met de pijn van het hart.

Mijn gekke muziek, je hebt me mijn fouten niet vergeven,

En stiekem was ze jaloers op mij, alleen voor de eerste viool.

Ik werd verleid door de blues, ik werd verleid door de jazz

Maar ik, mijn muziek, heb je nooit bedrogen.

En toen ik mijn zonnige kust verliet op zoek naar glorie,

Je rende achter me aan langs de golven helemaal naar Amerika.

Met jou, muziek,

Met jou realiseerde ik me dat liefde...

Zeven noten, zeven noten in totaal

Vermenigvuldigd met de pijn van het hart.