Осень - Александр Малинин

Осень снова печальные песни поет для меня,

Песни, полные блеска печали и моря огня.

Осень кружится в танце последнем, весь мир позабыв,

Ветер играет на листьях забытый и нежный мотив.

Припев:

И старый сад в который раз

Зовет и манит снова нас,

В далекий край чудесных грез,

Где нет ни нас, ни наших слез.

Проигрыш.

Сердце, сколько ты можешь терпеть, ожидать и молчать?

Сердце, как мне последний твой вздох подсмотреть, подстеречь, угадать?

Сердце, что тебе стоит сказать, хоть слегка намекнуть?

Чтоб с песней я мог бы себя проводить в дальний путь.

Припев:

И старый сад в который раз

Зовет и манит снова нас,

В далекий край чудесных грез,

Где нет ни нас, ни наших слез.

De herfst zingt weer droevige liedjes voor mij,

Liedjes vol schittering van verdriet en een zee van vuur.

De herfst draait in de laatste dans, de hele wereld vergetend,

De wind speelt op de bladeren een vergeten en teder motief.

Refrein:

En voor de zoveelste keer de oude tuin

Roept en wenkt ons weer,

Naar het verre land van prachtige dromen,

Waar wij noch onze tranen zijn.

Verliezen.

Hart, hoe lang kun je het volhouden, wachten en zwijgen?

Hart, hoe kan ik naar je laatste adem kijken, op de loer liggen, raad eens?

Hart, wat moet je zeggen, een kleine hint geven?

Zodat ik met een lied mezelf op een lange reis kon leiden.

Refrein:

En voor de zoveelste keer de oude tuin

Roept en wenkt ons weer,

Naar het verre land van prachtige dromen,

Waar wij noch onze tranen zijn.