Облака - Александр Малинин

Надо мною сизый дым крылья распустил.

Без тебя стал дом пустым, белый свет мне стал не мил.

И слетает с тополей белый пух, как снег.

И не радует зарею рассвет.

Ты ушла, дверь за собой тихо затворив.

Ты ушла в ночной покой, ничего не объяснив.

Но смогу ли я тебя навсегда забыть?

Но смогу ли я тебя не любить?

Но смогу ли я тебя навсегда забыть?

Но смогу ли я тебя не любить?

Припев:

Облака — все им видно свысока.

Облака — не вернуться никогда.

Им со мной тоска, ну, так в добрый путь, пока.

Им со мной тоска, ну, так в добрый путь, пока.

Проигрыш.

Я на волю отпущу белых голубей.

И, конечно, все прощу, только ты вернись скорей.

Без тебя теченье дней — мертвая река.

И она, ты мне поверь, глубока.

Без тебя теченье дней — мертвая река.

И она, ты мне поверь, глубока.

Припев:

Облака — все им видно свысока.

Облака — не вернуться никогда.

Им со мной тоска, ну, так в добрый путь, пока.

Им со мной тоска, ну, так в добрый путь, пока.

Облака — все им видно свысока.

Облака — не вернуться никогда.

Им со мной тоска, ну, так в добрый путь, пока.

Им со мной тоска, ну, так в добрый путь, пока.

Им со мной тоска, ну, так в добрый путь, пока.

Boven mij spreidde grijze rook zijn vleugels.

Zonder jou stond het huis leeg, het witte licht werd niet aardig voor mij.

En witte pluisjes vliegen als sneeuw van de populieren.

En de dageraad behaagt de dageraad niet.

Je ging weg en sloot de deur stilletjes achter je.

Je ging de nachtrust in zonder iets uit te leggen.

Maar kan ik je voor altijd vergeten?

Maar kan ik niet van je houden?

Maar kan ik je voor altijd vergeten?

Maar kan ik niet van je houden?

Refrein:

Wolken - ze kunnen alles van bovenaf zien.

Wolken - om nooit meer terug te keren.

Ze verlangen met me mee, nou, veel geluk, doei.

Ze verlangen met me mee, nou, veel geluk, doei.

Verliezen.

Ik zal witte duiven in het wild vrijlaten.

En natuurlijk zal ik alles vergeven, alleen kom je snel terug.

Zonder jou is de stroom van dagen een dode rivier.

En zij, geloof me, is diep.

Zonder jou is de stroom van dagen een dode rivier.

En zij, geloof me, is diep.

Refrein:

Wolken - ze kunnen alles van bovenaf zien.

Wolken - om nooit meer terug te keren.

Ze verlangen met me mee, nou, veel geluk, doei.

Ze verlangen met me mee, nou, veel geluk, doei.

Wolken - ze kunnen alles van bovenaf zien.

Wolken - om nooit meer terug te keren.

Ze verlangen met me mee, nou, veel geluk, doei.

Ze verlangen met me mee, nou, veel geluk, doei.

Ze verlangen met me mee, nou, veel geluk, doei.