Надо жить - Александр Малинин

Надо жить, — мне сказала вчера,

При свечах, кинув карты, цыганка,

И в осеннюю полночь ушла,

Спрятав слезы под шелк полушалка.

Надо жить, только, как и зачем,

Если знаю, что все ты забудешь,

Если в бликах венчальных свечей

Не со мною стоять завтра будешь?

Обманом глаз прекрасных бредить,

Не каясь, досыта грешить.

И для тебя, одной на свете,

Лишь для тебя на свете жить.

И для тебя, одной на свете,

Лишь для тебя на свете жить.

Надо жить и терпеть эту боль,

Что попутчицей следует всюду.

Надо жить и играть эту роль,

Не хочу, не умею, не буду!

Надо жить и, встречаясь с тобой,

Каждый раз губ фальшиво касаться,

И просить и молить: Боже мой!

Как с тобою, любимой, расстаться?

Обманом глаз прекрасных бредить,

Не каясь, досыта грешить.

И для тебя, одной на свете,

Лишь для тебя на свете жить.

И для тебя, одной на свете,

Лишь для тебя на свете жить.

Надо жить, и всегда надо знать:

И на миг ты моей быть не можешь,

Но любить, и ходить, и искать

Тебя в лицах случайных прохожих.

Эй, цыганка, постой, погоди,

Что ж в ночи ты так быстро пропала?

Черным веером жизнь отведи

Ту, которую ты нагадала.

Обманом глаз прекрасных бредить,

Не каясь, досыта грешить.

И для тебя, одной на свете,

Лишь для тебя на свете жить.

И для тебя, одной на свете,

Лишь для тебя на свете жить.

Обманом глаз прекрасных бредить,

Не каясь, досыта грешить.

И для тебя, одной на свете,

Лишь для тебя на свете жить.

И для тебя, одной на свете,

Лишь для тебя на свете жить.

Je moet leven, - vertelde ze me gisteren,

Bij kaarslicht, kaarten gooien, zigeuner,

En vertrok om middernacht in de herfst,

De tranen verbergend onder de zijde van de halve sjaal.

We moeten leven, alleen hoe en waarom,

Als ik weet dat je alles zult vergeten,

Als in de schittering van huwelijkskaarsen

Wil je morgen niet naast me staan?

Misleiding van mooie ogen om te enthousiast te worden,

Zonder berouw zondigt u naar uw tevredenheid.

En voor jou, alleen op de wereld,

Alleen voor jou om in de wereld te leven.

En voor jou, alleen op de wereld,

Alleen voor jou om in de wereld te leven.

We moeten deze pijn leven en verdragen,

Dat een medereiziger overal volgt.

We moeten leven en deze rol spelen,

Ik wil niet, ik kan niet, ik wil niet!

We moeten leven en, u te ontmoeten,

Elke keer dat lippen elkaar vals raken,

En vraag en bid: Mijn God!

Hoe van jou te scheiden, geliefde?

Misleiding van mooie ogen om te enthousiast te worden,

Zonder berouw zondigt u naar uw tevredenheid.

En voor jou, alleen op de wereld,

Alleen voor jou om in de wereld te leven.

En voor jou, alleen op de wereld,

Alleen voor jou om in de wereld te leven.

We moeten leven, en we moeten altijd weten:

En voor een moment kun je niet van mij zijn,

Maar om lief te hebben en te lopen en te zoeken

Jij in de gezichten van omstanders.

Hé, zigeuner, wacht, wacht,

Waarom verdween je zo snel in de nacht?

Neem het leven met een zwarte ventilator

Degene die je raadde.

Misleiding van mooie ogen om te enthousiast te worden,

Zonder berouw zondigt u naar uw tevredenheid.

En voor jou, alleen op de wereld,

Alleen voor jou om in de wereld te leven.

En voor jou, alleen op de wereld,

Alleen voor jou om in de wereld te leven.

Misleiding van mooie ogen om te enthousiast te worden,

Zonder berouw zondigt u naar uw tevredenheid.

En voor jou, alleen op de wereld,

Alleen voor jou om in de wereld te leven.

En voor jou, alleen op de wereld,

Alleen voor jou om in de wereld te leven.