Баллада об открытой двери - Александр Малинин

Немножко нежданный, немножко хромой

Сэр Джон из похода вернулся домой.

Горела свеча за балконным окном,

Должно быть, миледи, должно быть, миледи

Молилась о нем.

Хвала Всевышнему, хвала!

Она ждала его, ждала.

Но разве может ждать жена,

Когда закончится война?

Сэр Джон по ступеням бежит, грохоча,

Но заперта дверь, и погасла свеча.

Он в дверь стучится железной ногой,

А прыгает в клумбу, а прыгает в клумбу

С балкона другой.

Хвала Всевышнему, хвала!

Она ждала его, ждала.

Но разве может ждать жена,

Когда закончится война?

Сказала миледи, скрывая испуг:

Да дверь-то открыта, входите, мой друг.

Ах, сколько их было и будет потерь!

Не надо ломиться, не надо ломиться

В открытую дверь.

Хвала Всевышнему, хвала!

Она ждала его, ждала.

Но разве может ждать жена,

Когда закончится война?

И снова любовь, и портрет под венцом

Висит, где и раньше, и дело с концом.

Вот так, не подумав, сэр Джон в старину

Своим подозреньем, своим подозреньем

Обидел жену.

И все-таки —

Хвала Всевышнему, хвала!

Она ждала его, ждала.

Но разве может ждать жена,

Когда закончится эта проклятая война?

Een beetje onverwacht, een beetje flauw

Sir John keerde terug naar huis van de campagne.

Een kaars brandde buiten het balkonraam,

Moet milady zijn, moet milady zijn

Er werd voor hem gebeden.

Prijs de Almachtige, prijs!

Ze wachtte op hem, wachtte.

Maar kan een vrouw wachten?

Wanneer zal de oorlog eindigen?

Sir John rent de trap op, ratelend,

Maar de deur was op slot en de kaars ging uit.

Hij klopt op de deur met een ijzeren voet,

A springt in een bloembed en springt in een bloembed

Vanaf een ander balkon.

Prijs de Almachtige, prijs!

Ze wachtte op hem, wachtte.

Maar kan een vrouw wachten?

Wanneer zal de oorlog eindigen?

Milady zei, haar angst verbergend:

Ja, de deur is open, kom binnen, mijn vriend.

O, hoeveel waren er en zullen er verliezen zijn!

Niet nodig om te breken, niet nodig om te breken!

Naar de openstaande deur.

Prijs de Almachtige, prijs!

Ze wachtte op hem, wachtte.

Maar kan een vrouw wachten?

Wanneer zal de oorlog eindigen?

En weer liefde, en een portret onder de kroon

Het hangt waar het vroeger was, en dat is het.

Zo, zonder na te denken, Sir John in de oude dagen

Met mijn argwaan, met mijn argwaan

Beledigde zijn vrouw.

En toch -

Prijs de Almachtige, prijs!

Ze wachtte op hem, wachtte.

Maar kan een vrouw wachten?

Wanneer zal deze verdomde oorlog eindigen?