Я буду помнить - Александр Иванов

Я буду помнить только эти глаза всегда,

Я буду верить лишь в чистоту этих искренних слёз.

Когда забудешь ты меня и на рассвете уплывешь,

Оставив в память лишь букет увядших роз,

Когда забудешь ты меня и на рассвете уплывешь,

Оставив в память лишь букет увядших роз.

Я буду помнить только этот голос всегда,

Он как лесной ручей будет ласкать сердце мое,

Когда, укрывшись от дождя

Под старым-стареньким зонтом,

Останусь с осенью наедине вдвоем.

Когда, укрывшись от дождя

Под старым-стареньким зонтом,

Останусь с осенью наедине вдвоем.

Я буду помнить только эти слова всегда

Как много слов пожелтевшими листьями с ветром умчались вдали,

Когда забыла ты меня и на рассвете уплыла,

Как уплывают от причала корабли…

Когда забыла ты меня и на рассвете уплыла,

Как уплывают от причала корабли,

Как уплывают от причала корабли,

Как уплывают от причала…

И когда ты скажешь прощай,

Я увижу потерянный рай,

Я увижу в нем улетающих птиц…

Я возьму краски я возьму холст,

Я налью вина и скажу тост

И смахну пыль с пожелтевших страниц.

Ik zal me altijd alleen die ogen herinneren,

Ik zal alleen geloven in de zuiverheid van deze oprechte tranen.

Wanneer je me vergeet en wegvaart bij het ochtendgloren,

Ter herinnering alleen een boeket verdorde rozen,

Wanneer je me vergeet en wegvaart bij het ochtendgloren,

Ik laat alleen een boeket verdorde rozen achter.

Ik zal me altijd alleen deze stem herinneren,

Hij, als een bosstroom, zal mijn hart strelen,

Wanneer, beschut tegen de regen

Onder een oude, oude paraplu

Ik blijf alleen met de herfst alleen.

Wanneer, beschut tegen de regen

Onder een oude, oude paraplu

Ik blijf alleen met de herfst alleen.

Ik zal alleen deze woorden altijd onthouden

Hoeveel woorden met vergeelde bladeren snelden weg met de wind,

Toen je me vergat en wegzeilde bij het ochtendgloren,

Hoe schepen wegvaren van de pier...

Toen je me vergat en wegzeilde bij het ochtendgloren,

Hoe schepen wegvaren van de pier,

Hoe schepen wegvaren van de pier,

Hoe ze wegzeilen van de pier...

En als je afscheid neemt

Ik zal het verloren paradijs zien

Ik zal er vliegende vogels in zien...

Ik neem de verf, ik neem het canvas,

Ik zal wijn inschenken en een toast uitbrengen

En ik veeg het stof van de vergeelde pagina's.