Боже, какой пустяк - Александр Иванов

Я вижу небо - в нём тишина.

Я поднимаюсь к небу, еле дыша,

И вдруг понимаю - это во мне душа.

Странное дело - это моя душа.

Как нелепо жить вниз головой,

Когда такое небо есть надо мной,

И, кажется, звёзды можно достать рукой.

Я и не ведал, что этот мир такой.

Боже, какой пустяк,

Сделать хоть раз что-нибудь не так:

Выкинуть хлам из дома

И старых позвать друзей.

Но что-то всерьёз менять,

Не побоясь в мелочах потерять,

Свободно только небо

Над головой моей.

Я был богом в прошлую ночь,

Я отыскал дорогу и выбежал прочь.

Богом стать просто, если уже невмочь,

И не над чем плакать, дом покидая в ночь.

Но оказалось, даже тогда,

Что все дороги света ведут в никуда.

И даже, когда под ногами блестит вода.

Бог просто не может странником быть всегда.

Боже, какой пустяк,

Сделать хоть раз что-нибудь не так:

Выкинуть хлам из дома

И старых позвать друзей.

Но что-то всерьёз менять,

Не побоясь в мелочах потерять,

Свободно только небо

Над головой моей.

Поднимаю свой воротник,

Ругаю дождь и слякоть, будто старик.

Бегу за толпою, видно, уже привык.

В памяти небо, как нереальный блик.

Но однажды мне станет легко,

И будет всё неважно и далёко.

Меня примет небо в свой неземной покой,

И я стану просто облаком над рекой.

Боже, какой пустяк,

Сделать хоть раз что-нибудь не так:

Выкинуть хлам из дома

И старых позвать друзей.

Но что-то всерьёз менять,

Не побоясь в мелочах потерять,

Свободно только небо

Над головой моей.

Ik zie de lucht - er is stilte in.

Ik stijg naar de hemel, nauwelijks ademend,

En plotseling begrijp ik - dit is mijn ziel.

Het vreemde is mijn ziel.

Hoe belachelijk om ondersteboven te leven,

Als er zo'n hemel boven mij is,

En het lijkt erop dat de sterren met de hand kunnen worden bereikt.

Ik wist niet eens dat deze wereld zo was.

God, wat een verspilling

Doe een keer iets verkeerd:

Gooi afval het huis uit

En oude vrienden om te bellen.

Maar om serieus iets te veranderen

Niet bang om te verliezen in de kleine dingen,

Alleen de lucht is vrij

Boven mijn hoofd.

Ik was god gisteravond

Ik vond een manier en rende weg.

Het is gemakkelijk om God te worden, als je dat niet kunt,

En er is niets om over te huilen, 's nachts het huis verlaten.

Maar het bleek, zelfs toen,

Dat alle wegen van de wereld nergens heen leiden.

En zelfs als het water onder je voeten glinstert.

God kan gewoon niet altijd een zwerver zijn.

God, wat een verspilling

Doe een keer iets verkeerd:

Gooi afval het huis uit

En oude vrienden om te bellen.

Maar om serieus iets te veranderen

Niet bang om te verliezen in de kleine dingen,

Alleen de lucht is vrij

Boven mijn hoofd.

ik doe mijn kraag om

Ik scheld de regen en ijzel uit als een oude man.

Ik ren achter de menigte aan, blijkbaar al gewend.

In het geheugen van de lucht, als een onwerkelijke schittering.

Maar op een dag zal het makkelijk voor me zijn

En alles zal onbelangrijk en ver weg zijn.

De hemel zal me naar zijn onaardse rust brengen,

En ik zal slechts een wolk boven de rivier worden.

God, wat een verspilling

Doe een keer iets verkeerd:

Gooi afval het huis uit

En oude vrienden om te bellen.

Maar om serieus iets te veranderen

Niet bang om te verliezen in de kleine dingen,

Alleen de lucht is vrij

Boven mijn hoofd.