Ты мой свет (но я тебе не верю) - Александр Иванов

Ты мой свет, но я тебе не верю.

В храме не раскаянной души

Заперты окованные двери,

Только ангел мечется в тиши.

Слишком много в доме том ступеней,

И когда я к Богу шел как мог,

Ты считала все мои падения,

Сберегая стройность белых ног.

Ты мой свет, но я тебе не верю.

В пламени мерцающих свечей …

Свет небесный нами был потерян,

Средний из счастливых мелочей.

И когда я пьяный и безбожный

Резал вены погнутым крестом,

Ты боялась влезть неосторожно

В кровь мою нарядным рукавом.

Ты мой свет, но я тебе не верю

В храме нераскаянной души

Заперты окованные двери,

Только ангел мечется в тиши.

Только ангел мечется в тиши…

Je bent mijn licht, maar ik geloof je niet.

In de tempel van een onberouwvolle ziel

De geketende deuren zijn op slot,

Alleen een engel rent in stilte rond.

Er zijn te veel trappen in dat huis,

En toen ik zo goed mogelijk naar God ging,

Je hebt al mijn valpartijen geteld,

De harmonie van witte benen redden.

Je bent mijn licht, maar ik geloof je niet.

In de vlam van flikkerende kaarsen...

We hebben het licht van de hemel verloren,

Het gemiddelde van gelukkige kleine dingen.

En als ik dronken en goddeloos ben

Ik sneed mijn aderen door met een gebogen kruis,

Je was bang om per ongeluk te klimmen

In mijn bloed met een elegante mouw.

Je bent mijn licht, maar ik geloof je niet

In de tempel van de onberouwvolle ziel

De geketende deuren zijn op slot,

Alleen een engel rent in stilte rond.

Alleen een engel rent in stilte rond...