Шарф - Александр Иванов

Отрывались друг от друга два сгоревшие супруга

Как от страшного недуга, избавляясь друг от друга

Зажимали сердце в клещи, перетаскивали вещи

Там машина ожидала, он ушел она рыдала

Тихо радио играет, он о ней уже все знает

И она о нем все знает, и о них уже все знают

У него такой четвертый номер в памяти не стертый

У нее такой остывший взгляд холодный, но любивший

Открывая другие краски и рисует на фоне белом

Оживляя цветы и сказки та, которая так горела

Не поехала Герда к Каю, если я засыпаю с книжкой,

То под утро зачем не знаю

Ты мне снишься с короткой стрижкой

Каждый день одно и тоже, дни как люди не похожи

У него командировки, у нее командировки

Что болело – отпустило, догорело и остыло

И осталось лишь оставить что-то теплое на память

Так не зная, не гадая самолетов ожидая

В шуме аэровокзалов этот шарф она связала

Это теплый, этот длинный и в морозах не повинный

И оставила на память, чтобы он сумел оттаять

Открывая другие краски и рисует на фоне белом

Оживляя цветы и сказки та, которая так горела

Не поехала Герда к Каю, если я засыпаю с книжкой,

То под утро зачем не знаю

Ты мне снишься с короткой стрижкой

Twee verbrande echtgenoten maakten zich los van elkaar

Als een vreselijke ziekte, van elkaar afkomen

Het hart in een tang geklemd, dingen gesleept

Daar stond de auto te wachten, hij vertrok, ze snikte

Rustig speelt de radio, hij weet alles al van haar

En ze weet alles over hem, en iedereen weet het al van hen.

Hij heeft zo'n vierde nummer in zijn geheugen niet gewist

Ze heeft zo'n coole uitstraling, koud, maar liefdevol

Andere verven en tekeningen op een witte achtergrond openen

Bloemen en sprookjes herleven, degene die zo brandde

Gerda ging niet naar Kai, als ik in slaap val met een boek,

Dan in de ochtend waarom weet ik niet

Ik droom over jou met kort haar

Elke dag is hetzelfde, dagen zoals mensen zijn niet hetzelfde

Hij is op zakenreis, zij op zakenreis

Wat deed pijn - loslaten, opgebrand en afgekoeld

En het blijft alleen om iets warms als herinnering achter te laten

Dus niet wetend, niet radend dat de vliegtuigen wachten

In het lawaai van de luchthaventerminals breide ze deze sjaal

Deze is warm, deze is lang en niet schuldig aan vorst.

En liet het achter als een aandenken zodat hij kon ontdooien

Andere verven en tekeningen op een witte achtergrond openen

Bloemen en sprookjes herleven, degene die zo brandde

Gerda ging niet naar Kai, als ik in slaap val met een boek,

Dan in de ochtend waarom weet ik niet

Ik droom over jou met kort haar