Святая ложь - Александр Иванов

Пусть ложь твоя живой водою

Смятенье сердца воскресит.

И грешных губ святою верой

Меня спасет и сохранит.

Рукой, не ведающей страсти,

Меня с надеждой обручит.

Я снова вижу призрак счастья

В горящем пламени свечи.

Но, в ласке губ тая признанье,

Не верь, что ты любви верна.

Любовь отвергнет подаянье.

Она и нищая горда.

И путь вселенского обмана

Своей судьбою не зови.

Судьба сама распята правдой,

Живет религией любви.

Но перед богом и судьбою

Ты будешь чистой, как дитя,

За то, что ложь была святою,

И ею ты спасла меня.

Laat je leugen levend water zijn

Verwarring van het hart zal herrijzen.

En zondige lippen met heilig geloof

Red me en bewaar me.

Met een hand die geen passie kent,

Zal me hopelijk verloven.

Ik zie de geest van geluk weer

In de brandende vlam van een kaars.

Maar in de streling van lippen smeltende herkenning,

Geloof niet dat je trouw bent aan liefde.

Liefde zal aalmoezen afwijzen.

Zij en de bedelaar zijn trots.

En het pad van universeel bedrog

Roep je lot niet.

Het lot zelf wordt gekruisigd door de waarheid,

Leeft in de religie van de liefde.

Maar voor God en het lot

Je zult rein zijn als een kind,

Omdat de leugen heilig was

En daarmee heb je me gered.