Нелюбимая - Александр Иванов

Позолоченный свет твоей слезы горел в ночи,

Обнимая меня, сказала ты: "Не уходи"

Зная, что нет моей вины, я прошептал тебе "прости",

Всё пройдёт, не грусти, не грусти

Нелюбимая ждёт меня у окна

Вечерами тёмными, как всегда у окна

Ждёт меня, ждёт меня

Позабыл о тебе я навсегда, но иногда

Жёлтых писем листва летит ко мне издалека

Я не прочту твои слова и не увижу никогда

Облака горьких слёз между строк

Я не прочту твои слова и не увижу никогда

Облака горьких слёз между строк

Нелюбимая ждёт меня у окна

Вечерами тёмными, как всегда у окна

Где-то нелюбимая ждёт меня у окна

Вечерами тёмными, как всегда у окна

Ждёт меня, ждёт меня

Het vergulde licht van je traan brandde in de nacht

Je omhelsde me en zei: "Ga niet"

Wetende dat het niet mijn schuld was, fluisterde ik tegen je "Het spijt me"

Alles gaat voorbij, wees niet verdrietig, wees niet verdrietig

Onbemind wacht op me bij het raam

In de donkere avonden, zoals altijd bij het raam

Wachten op mij, wachten op mij

Ik ben je voor altijd vergeten, maar soms

Gele letters gebladerte vliegt van verre naar me toe

Ik zal je woorden niet lezen en nooit zien

Wolken van bittere tranen tussen de regels

Ik zal je woorden niet lezen en nooit zien

Wolken van bittere tranen tussen de regels

Onbemind wacht op me bij het raam

In de donkere avonden, zoals altijd bij het raam

Ergens onbemind wacht op me bij het raam

In de donkere avonden, zoals altijd bij het raam

Wachten op mij, wachten op mij