Это был я - Александр Иванов

Расплываются краски вдали от уныния и душевных мук

И нежелание летом вернуться в родные края,

Но ты прошла не касаясь земли и случайный прохожий замер вдруг

Он подумал что мог бы стать лучшим и это был я.

И с тех пор он с тобою везде, он идёт по стеклу босой

Исполняя желания твои и секреты храня

Ты мечтала всю ночь о дожде, он упал на ладонь твою слезой

Ты подумала что это чудо, а это был я.

Ты подумала что это чудо…

Не сказав ему даже прости, прошивала глаголами насквозь

Он пришёл в себя только в начале воскресного дня

От страданий желая спастись, вынимал из руки последний гвоздь

И стех пор его больше не видели, это был я.

И стех пор его больше не видели…

Расплываются краски вдали от уныния и душевных мук

И нежелание летом вернуться в родные края,

Но ты прошла не касаясь земли и случайный прохожий замер вдруг

Он подумал что мог бы стать лучшим и это был я…

Kleuren vervagen weg van moedeloosheid en mentale angst

En de onwil om in de zomer terug te keren naar hun geboorteland,

Maar je passeerde zonder de grond te raken en een voorbijganger bevroor plotseling

Hij dacht dat hij de beste kon zijn en dat was ik.

En sindsdien is hij overal bij je, hij loopt blootsvoets op het glas

Je verlangens vervullen en geheimen bewaren

Je droomde de hele nacht over regen, het viel met een traan op je handpalm

Je dacht dat het een wonder was, maar ik was het.

Je dacht dat het een wonder was...

Zonder hem zelfs maar te zeggen dat het me spijt, doorboorde ik met werkwoorden

Hij kwam pas aan het begin van zondag tot zichzelf

Omdat hij gered wilde worden van lijden, nam hij de laatste nagel uit zijn hand

En sindsdien is hij nooit meer gezien, ik was het.

En sindsdien is hij niet meer gezien...

Kleuren vervagen weg van moedeloosheid en mentale angst

En de onwil om in de zomer terug te keren naar hun geboorteland,

Maar je passeerde zonder de grond te raken en een voorbijganger bevroor plotseling

Hij dacht dat hij de beste kon zijn en ik was het...