Друг мой - Александр Иванов

Временами накрывает памяти волна.

И несёт в исчезнувшее море нас, как плот,

В море, где совсем другое время и страна,

Там, где каждый в чём-то был совсем ещё не тот.

Нам с тобой была зачем-то встреча суждена

В том далёком девяносто-смутном по весне.

А сегодня дружба ещё больше нам нужна,

Чтоб не спиться, не сломаться, не упасть на снег.

Друг мой, где же нас носило,

И какая сила всё вращала вспять?

Друг мой, нам ещё под силу

Посидеть красиво и сыграть.

Ах, какие были молодые мы тогда

И купались в жизненных заботах, как в реке.

А теперь не нравятся большие города

И всё больше хочется пожить на маяке.

Друг мой, нам с тобой досталась

Тихая усталость, но не покой.

Друг мой, как нас не бросало

По чужим вокзалам, а мы с тобой.

Только перепутались чужие и свои.

Многие не помнят ни родителей, ни дом.

Мы могли бы тоже на другой планете жить,

Но куда от памяти ты денешься потом?

Друг мой, что нам остаётся,

Если сердце бьётся и мы с тобой.

Друг мой, нам ещё поётся

И нам ещё зачтётся каждый бой!

Soms bedekt een golf van herinneringen.

En draagt ​​ons in de verdwenen zee als een vlot,

In de zee, waar een heel andere tijd en land,

Waar iedereen op de een of andere manier totaal anders was.

Om de een of andere reden waren jij en ik voorbestemd om elkaar te ontmoeten

In die verre negentig-vage in de lente.

En vandaag hebben we vriendschap nog meer nodig,

Om niet te slapen, niet te breken, niet in de sneeuw te vallen.

Mijn vriend, waar zijn we geweest,

En welke kracht heeft alles teruggedraaid?

Mijn vriend, we kunnen nog steeds

Lekker zitten en spelen.

Oh wat waren we toen jong

En badend in de zorgen van het leven, als in een rivier.

Nu hou ik niet van grote steden

En steeds meer wil ik bij de vuurtoren wonen.

Mijn vriend, jij en ik hebben

Rustige vermoeidheid, maar geen rust.

Mijn vriend, hoe werden we niet in de steek gelaten

Op de stations van andere mensen, en wij zijn bij u.

Alleen vreemden en die van henzelf werden door elkaar gehaald.

Velen herinneren zich hun ouders of huis niet.

We zouden ook op een andere planeet kunnen leven,

Maar waar ga je dan vanuit het geheugen heen?

Mijn vriend, wat blijft er voor ons over?

Als het hart klopt en wij bij je zijn.

Mijn vriend, we zingen nog steeds

En we tellen nog steeds elk gevecht!