Прямая дорога - Александр Башлачёв

Все на мази.

Все в кайф, в струю и в жилу.

Наша дорога пряма, как школьный коридор.

В брюхе машины легко быть первым пассажиром,

Имея вместо сердца единый пламенный мотор.

Мы аккуратно пристегнуты ремнями.

Мы не спешим.

Но если кто догонит нас —

То мы пригрозим им габаритными огнями.

Затянем пояса.

Дадут приказ — нажмем на газ.

А впрочем, если хошь — давай, пролезай к шоферу.

Если чешутся руки — что ж, пугай ворон, дави клаксон.

А ежели спеть — то это лучше сделать хором.

Пусть не слышно тебя, но ты не Элтон Джон и не Кобзон.

Есть правила движения, в которых всё молчком.

И спектр состоит из одного предупредительного цвета.

Дорожные знаки заменим нагрудным значком,

И автоматически снижается цена билета.

Трудно в пути.

То там, то тут подлец заноет.

Мол, пыль да туман.

Сплошной бурьян и всё нет конца.

Но всё впереди.

На белом свете есть такое,

Что никогда не снилось нашим-то подлецам.

Стирается краска на левой стороне руля.

На левых колесах горит лохматая резина,

Но есть где-то сказка — прекрасная земля,

Куда мы дотянем, лишь кончится запас бензина.

Судя по карте, дорога здесь одна.

Трясет на ухабах — мы переносим с одобреньем.

Ведь это не мешает нам принять стакан вина

И думать о бабах с глубоким удовлетвореньем.

Мы понимаем, что в золоте есть медь.

Но мы научились смотреть, не отводя глаза.

Дорога прямая.

И, в общем-то, рано петь:

— Кондуктор, нажми на тормоза…

Alles zit op de zalf.

Alles is hoog, in een stroom en in een ader.

Onze weg is zo recht als een schoolgang.

Het is gemakkelijk om de eerste passagier in de buik van een auto te zijn,

Een enkele vurige motor hebben in plaats van een hart.

We zijn netjes vastgemaakt met veiligheidsgordels.

We hebben geen haast.

Maar als iemand ons inhaalt...

Dan zullen we ze bedreigen met markeringslichten.

Laten we onze broekriem aanhalen.

Ze geven een bevel - we drukken op het gas.

Maar hoe dan ook, als je wilt, ga je gang en stap in bij de chauffeur.

Als je handen jeuken - ja, laat de kraaien schrikken, druk op de claxon.

En als je zingt, is het beter om het in koor te doen.

Laat ze je niet horen, maar je bent niet Elton John en niet Kobzon.

Er zijn verkeersregels waarin alles stil is.

En het spectrum bestaat uit één waarschuwingskleur.

Verkeersborden worden vervangen door een badge,

En de ticketprijs wordt automatisch verlaagd.

Moeilijk onderweg.

Hier en daar zal de schurk janken.

Zoals stof en mist.

Stevig onkruid en er komt geen einde aan.

Maar alles ligt voor de hand.

In de wereld is er zoiets

Waar onze schurken nooit van gedroomd hebben.

De verf bladdert af aan de linkerkant van het stuur.

Op de linkerwielen branden ruig rubber,

Maar er is ergens een sprookje - een prachtig land,

Waar zullen we komen, zodra de voorraad benzine opraakt.

Afgaande op de kaart is er hier maar één weg.

Schudt op kuilen - we verdragen met goedkeuring.

Dit weerhoudt ons er immers niet van om een ​​glaasje wijn te nemen

En denk met diepe tevredenheid aan vrouwen.

We begrijpen dat er koper in goud zit.

Maar we hebben geleerd te kijken zonder weg te kijken.

De weg is recht.

En over het algemeen is het te vroeg om te zingen:

"Conducteur, op de rem..."