Parle-moi - Albin De La Simone

étendu nu sur un futon

Eveille mais je fais le mort

J’attends le passage des mains que j’adore

Le moment roux

Paupieres serrees

Le nez fourre dans l’oreiller

Le corps en crois lourd et me lasse

La goutte d’huile dans ma glace

O this-le mon corps

Autant tu l’aimes encore

Depuis la coccyx la nuque

Longent les cueils de mes verterbres

Tes gestes doux comme le sucre

M’en chanteront du bout des levres

O this-le mon corps

Autant tu l’aimes encore

Parle-moi, parle-moi, parle-moi

Avec les mains

Etendu nu sur un futon

Eveille mais je fais le mort

Surtout ne crois pas que je m’endors

J’attends, j’attends, j’attends si fort

De sentir que tu m’aimes encore

naakt op een futon liggen

Wakker maar ik speel dood

Ik wacht op het passeren van de handen die ik aanbid

Het rode moment

Strakke oogleden

Neusschuiven in het kussen

Het lichaam voelt zwaar en vermoeid aan

De druppel olie in mijn ijs

O dit mijn lichaam

Zoveel als je nog steeds van hem houdt

Van staartbeen tot nek

Langs de toppen van mijn wervels

Je gebaren zo zoet als suiker

Zullen voor mij zingen vanaf het einde van hun lippen

O dit mijn lichaam

Zoveel als je nog steeds van hem houdt

Praat met me, praat met me, praat met me

Met de handen

Naakt op een futon liggen

Wakker maar ik speel dood

Denk vooral niet dat ik in slaap val

Ik wacht, ik wacht, ik wacht zo hard

Om te voelen dat je nog steeds van me houdt