Les Filles Électriques - Alain Souchon

Tout au long de la vie qui pique,

On prend des beignes

Àvouloir toucher les filles électriques,

Des sacrées châtaignes.

On retrouve, couchépar terre,

L’effet uppercut.

Les filles, sans en avoir l’air,

Ça électrocute.

Tout au long d’la vie qui pique,

On veut s'évader

En touchant, pour le physique,

Les filles dénudées.

On s’retrouve alors par terre,

Triste et tout nu.

En amour, de toute manière,

On prend du jus.

Tout au long d’la vie, c’est sûr,

On s’abîme le cњur

Àvouloir mettre la main sur

Les filles conducteur.

La mélancolie des passions

Nous chloroforme.

Faut refaire toute l’installation:

Rien n’est conforme.

Tout au long d’la vie qui serre,

On s'égratigne

Au mystère des filles de fer,

Sur toute la ligne.

Ou alors faut s’isoler,

Comme dans un linceul,

Et jouer d’sa guitare tout seul

Sous les tilleuls.

Het hele leven dat prikt,

We nemen donuts

Om de elektrische meisjes aan te willen raken,

Heilige kastanjes.

We vinden, liggend op de grond,

Het uppercut-effect.

De meisjes, zonder te lijken,

Het elektrocuteert.

Het hele leven dat prikt,

We willen weg

Door aan te raken, voor het fysieke,

Naakte meisjes.

Dan bevinden we ons op de grond,

Verdrietig en naakt.

Toch verliefd

We nemen sap.

Levenslang, dat is zeker,

We beschadigen ons hart

Om het in handen te krijgen

Meisjes chauffeur.

De melancholie van passies

Wij chloroformen.

Je moet de hele installatie opnieuw doen:

Niets klopt.

Gedurende het hele leven dat knijpt,

We krabben elkaar

Naar het mysterie van de Iron Maidens,

Helemaal.

Of moet je jezelf isoleren,

Als in een lijkwade,

En alleen zijn gitaar spelen

Onder de lindebomen.