Великая железнодорожная симфония - Аквариум

Я учился быть ребенком, я искал себе причал

Я разбил свой лоб в щебенку об начало всех начал

Ох, нехило быть духовным — в голове одни кресты,

А по свету мчится поезд, и в вагоне едешь ты

Молодым на небе нудно, да не влезешь, если стар

По Голгофе бродит Будда и кричит «Аллах Акбар»

Неизвестно где мне место, раз я в этой стороне

Машинист и сам не знает, что везет тебя ко мне

Есть края, где нет печали, есть края, где нет тоски

Гроб хрустальный со свечами заколочен в три доски

Да порою серафимы раскричатся по весне

Машинист и сам не знает, что везет тебя ко мне

В мире все непостоянно, все истлеет — вот те крест

Я б любил всю флору-фауну — в сердце нет свободных мест

Паровоз твой мчит по кругу, рельсы тают как во сне

Машинист и сам не знает, что везет тебя ко мне

Ik leerde om een ​​kind te zijn, ik was op zoek naar een ligplaats

Ik brak mijn voorhoofd in puin over het begin van alle begin

Oh, het is niet erg om spiritueel te zijn - er zijn alleen kruisen in mijn hoofd,

En de trein raast over de wereld, en jij rijdt in de auto

Het is saai voor de jongeren in de hemel, maar je past er niet in als je oud bent

Boeddha dwaalt rond op Golgotha ​​en roept "Allah Akbar"

Ik weet niet waar ik thuishoor, aangezien ik aan deze kant sta

De chauffeur weet zelf niet dat hij je naar mij toe brengt

Er zijn randen waar geen verdriet is, er zijn randen waar geen verlangen is

Kristallen kist met kaarsen genageld in drie planken

Ja, soms huilen de serafijnen in de lente

De chauffeur weet zelf niet dat hij je naar mij toe brengt

Alles in de wereld is vergankelijk, alles zal vergaan - dit zijn het kruis

Ik zou dol zijn op alle flora en fauna - er zijn geen lege plekken in het hart

Je locomotief raast in een cirkel, de rails smelten als in een droom

De chauffeur weet zelf niet dat hij je naar mij toe brengt