Укравший дождь - Аквариум

Я думаю, ты не считал себя богом,

Ты просто хотел наверх.

Резонно решив, что там теплей, чем внизу.

И мне любопытно, как ты себя чувствуешь там теперь,

Теперь, когда все бревна в твоем глазу.

Ты смеялся в лицо, ты стрелял со спины,

Ты бросал мне песок в глаза,

Ты создал себе карму на десять жизней вперед.

Ты думал, что если двое молчат,

То и третий должен быть за,

Забыв уточнить, чем ты зашил ему рот.

Теперь пора нам прощаться, но я не подам руки,

Мне жаль тебя, но пальцы твои в грязи.

И мне наплевать, как ты будешь жить

У убитой тобой реки,

И что ты чувствуешь в этой связи.

Ты жил, продавая девственницам свой портрет — рубль

В полчаса.

Тот, что я написал с тебя позавчера.

Ты кричал о ветрах, но горе тому,

Кто подставил тебе паруса,

Ведь по стойке смирно застыли твои флюгера.

И ты флейтист — но это не флейта неба,

Это даже не флейта земли.

Слава богу, что ты не успел причинить вреда.

Ведь я говорил, что они упадут, и они тебя погребли,

Небес без дождя не бывало еще никогда!

Не жди от меня прощенья, не жди от меня суда,

Ты сам свой суд, ты сам построил тюрьму.

Но ежели некий ангел случайно зайдет сюда,

Я хотел бы знать —

Что ты ответишь ему?

Ik denk dat je jezelf niet als een god beschouwde

Je wilde gewoon naar boven.

Redelijkerwijs besluiten dat het daar warmer is dan beneden.

En ik ben benieuwd hoe je je daar nu voelt

Nu dat alle logboeken in uw oog zijn.

Je lachte in je gezicht, je schoot van achteren

Je gooide zand in mijn ogen

Je hebt tien levens vooruit voor jezelf karma gecreëerd.

Je dacht dat als er twee zwijgen,

Dan zou de derde voor moeten zijn

Vergeten te verduidelijken waarmee je zijn mond dichtnaaide.

Nu is het tijd voor ons om afscheid te nemen, maar ik zal geen handen schudden,

Ik heb medelijden met je, maar je vingers zijn vies.

En het kan me niet schelen hoe je leeft

Bij de rivier die je hebt vermoord

En hoe voel je je daarbij.

Je leefde door je portret aan maagden te verkopen - een roebel

Om een ​​half uur.

Degene die ik eergisteren van je schreef.

Je schreeuwde over de wind, maar wee hem

Wie is er voor jou gevaren

Je windwijzers bevroor immers bij aandacht.

En je bent een fluitist - maar dit is geen fluit van de lucht,

Het is niet eens een aardfluit.

Godzijdank ben je niet gewond geraakt.

Omdat ik zei dat ze zouden vallen en ze je begroeven

Er is nog nooit een hemel geweest zonder regen!

Verwacht geen vergeving van mij, verwacht geen oordeel van mij,

Je bent je eigen rechtbank, je hebt de gevangenis zelf gebouwd.

Maar als een engel per ongeluk hier komt,

Ik zou graag willen weten -

Wat ga je hem antwoorden?