Трамонтана - Аквариум

Один китаец был мастером подземного пенья.

Он пел только частушки.

Каждый четверг он ходил в чайный дом,

Где его поджидали две сестры-хохотушки.

Он пел, когда его одевали;

Он пел, когда его хоронили.

Когда закончился репертуар

Он сказал: «Теперь мне не место в могиле».

Припев:

Жизнь ползет как змея в траве,

Пока мы водим хоровод у фонтана.

Сейчас ты в дамках, но что ты запляшешь,

Когда из-за гор начнет дуть трамонтана.

Одна женщина преподавала язык Атлантиды,

Сидя на крыше.

Соседи видели, как каждую ночь

К ней слетаются йоги и летучие мыши.

Один священник вступил с ней в спор;

Он втайне всегда желал ее тела;

Когда он вытащил свой аргумент,

Она засмеялась, она улетела…

Припев:

Жизнь ползет как змея в траве,

Пока мы водим хоровод у фонтана.

Сейчас ты в дамках, но что ты запляшешь,

Когда из-за гор начнет дуть трамонтана.

Один матрос реставрировал старинную мебель

И хлебнул с ней горя.

Каждую ночь он спускался в гараж

И рыл подземный ход, чтобы добраться до моря.

Тридцать лет — он закончил рыть

И вышел где-то в пустыне.

Он пал на колени в соленые волны

И припал к ним губами, как будто к святыне.

Припев:

Жизнь ползет как змея в траве,

Пока мы водим хоровод у фонтана.

Сейчас ты в дамках, но что ты запляшешь,

Когда из-за гор начнет дуть трамонтана.

Een Chinees was een meester in het ondergronds zingen.

Hij zong alleen deuntjes.

Elke donderdag ging hij naar het theehuis,

Waar twee lachende zusjes hem opwachtten.

Hij zong terwijl ze hem aan het aankleden waren;

Hij zong toen hij werd begraven.

Toen het repertoire eindigde

Hij zei: "Nu hoor ik niet thuis in het graf."

Refrein:

Het leven kruipt als een slang in het gras

Terwijl we dansen bij de fontein.

Nu ben je in de koningen, maar wat ga je dansen,

Wanneer de tramontana van achter de bergen begint te waaien.

Een vrouw leerde de taal van Atlantis,

Ik zit op het dak.

De buren zagen hoe elke nacht

Yogi's en vleermuizen komen naar haar toe.

Een priester kreeg ruzie met haar;

Hij verlangde stiekem altijd naar haar lichaam;

Toen hij zijn argument uittrok,

Ze lachte, ze vloog weg...

Refrein:

Het leven kruipt als een slang in het gras

Terwijl we dansen bij de fontein.

Nu ben je in de koningen, maar wat ga je dansen,

Wanneer de tramontana van achter de bergen begint te waaien.

Een zeeman heeft antieke meubels gerestaureerd

En hij nam een ​​slokje van verdriet met haar.

Elke avond ging hij naar de garage

En een ondergrondse doorgang gegraven om bij de zee te komen.

Dertig jaar oud - hij is klaar met graven

En hij ging ergens in de woestijn uit.

Hij viel op zijn knieën in de zoute golven

En hij viel op hen neer met zijn lippen, als bij een heiligdom.

Refrein:

Het leven kruipt als een slang in het gras

Terwijl we dansen bij de fontein.

Nu ben je in de koningen, maar wat ga je dansen,

Wanneer de tramontana van achter de bergen begint te waaien.