Терапевт - Аквариум

Отрубился в час, а проснулся в три,

Полнолуние выжгло тебя изнутри,

На углу у аптеки горят фонари

И ты едешь.

Ты хотел бы напиться хоть чем-нибудь всласть,

Ты пытаешься, но не можешь упасть,

И кто-то внутри говорит — это счастье,

Или ты бредишь.

Вкус крови лишил тебя слова,

И к бровям подходит вода —

Где-то именно здесь

Пал пламенный вестник

И сегодня ещё раз всё та же среда —

Да хранит тебя Изида!

Ты подходишь к кому-то сказать: «Привет»,

И вдруг замечаешь, что нет ничего конкретного

И прохожие смотрят тебе вослед

С издёвкой…

На улице летом метёт метель,

И ветер срывает двери с петель,

И прибежище, там, где была постель

Теперь — яма с верёвкой;

Так взлетев вопреки всех правил,

Разорвав крылом провода,

Ты оказываешься опять

Там, где всем нужно спать,

Где каждый день, как всегда —

Да хранит тебя Изида!

Все говорят и все не про то,

Эта комната сделана из картона

И ты смотришь вокруг —

Неужели никто не слышит?

И вдруг ракурс меняется.

Ты за стеклом,

А друзья — в купе уходящего поезда —

Уезжают, даже не зная о том, что ты вышел.

И оставшись один на перроне,

Выпав из дельты гнезда,

Теперь ты готов к духовной жизни,

Но она тебе не нужна —

Да хранит тебя Изида!

И ты слышал что где-то за часом пик,

В тишине алтаря или в списках книг,

Есть неизвестный тебе язык, на котором

Сказано всё, что ты хочешь знать,

В чём ты боялся даже признаться

И отчего все святые глядят на тебя с укором.

Перестань делать вид, что не можешь понять их

Ты один на пути навсегда —

Улыбнись, растворись в шорохе листьев,

В шёпоте летнего льда —

Да хранит тебя Изида!

Om één uur flauwgevallen en om drie uur wakker geworden

De volle maan heeft je van binnenuit verbrand

Op de hoek bij de apotheek branden de lichten

En je gaat.

Wil je in ieder geval iets naar hartelust drinken,

Je probeert maar je kunt niet vallen

En iemand van binnen zegt - dit is geluk,

Of ben je aan het ijlen.

De smaak van bloed maakte je sprakeloos

En water komt tot de wenkbrauwen -

Ergens hier

De vurige boodschapper is gevallen

En vandaag weer dezelfde woensdag -

Moge Isis je beschermen!

Je gaat naar iemand toe om 'hallo' te zeggen

En ineens merk je dat er niets concreets is

En voorbijgangers zorgen voor je

Met een sneer…

In de zomer waait er een sneeuwstorm op straat,

En de wind rukt de deuren uit hun scharnieren,

En onderdak, waar een bed was

Nu - een put met een touw;

Dus tegen alle regels invliegen,

De draden breken met een vleugel,

Je vindt jezelf weer

Waar iedereen moet slapen

Waar elke dag, zoals altijd -

Moge Isis je beschermen!

Iedereen praat en iedereen praat niet over

Deze kamer is gemaakt van karton

En je kijkt om je heen -

Hoort niemand?

En plotseling verandert de hoek.

Jij staat achter het glas

En vrienden - in de coupé van de vertrekkende trein -

Ze gaan weg zonder zelfs maar te weten dat je wegging.

En alleen gelaten op het perron,

Uit de nestdelta gevallen,

Nu ben je klaar voor het spirituele leven,

Maar je hebt haar niet nodig

Moge Isis je beschermen!

En je hoorde dat ergens na de spits,

In de stilte van het altaar of in de boekenlijsten,

Er is een voor u onbekende taal, waarin:

Alles wat je wilt weten is gezegd

Wat was je bang om toe te geven?

En waarom kijken alle heiligen je verwijtend aan.

Stop met doen alsof je ze niet begrijpt

Je bent voor altijd alleen op het pad -

Glimlach, los op in het geritsel van bladeren,

In het gefluister van zomerijs -

Moge Isis je beschermen!