Письма с границы - Аквариум

На что я смотрю?

На тополя под моим окном.

Все меньше листьев, скоро будет зима.

Но даже если

Зима будет долгой,

Едва ли она будет вечной.

Ну, а тем временем

Что же нам делать с такой бедой?

Какая роль здесь положена мне?

Для тех, кто придет ко мне, —

Чайник держать на огне

И молча писать

Письма с границы между светом и тенью.

Мы движемся медленно,

Но движемся наверняка,

Меняя пространство наощупь.

От самой нижней границы

До самой вершины холма

Я знаю все собственным телом.

Никто не пройдет за нас

По этой черте.

Никто не сможет сказать, что здесь есть.

Но каждый юный географ скоро сможет об этом прочесть

В полном собрании

Писем с границы между светом и тенью.

Waar ik naar kijk?

Op de populieren onder mijn raam.

Minder bladeren, de winter komt eraan.

Maar zelfs als

De winter zal lang zijn

Het zal nauwelijks eeuwig duren.

Nou, in de tussentijd

Wat moeten we met zo'n ramp?

Wat is mijn rol hier?

Voor degenen die bij mij komen -

Houd de waterkoker in brand

En stil schrijven

Brieven van de grens tussen licht en schaduw.

We gaan langzaam

Maar we gaan zeker verhuizen

De ruimte wijzigen door aanraking.

Vanaf de laagste grens

Naar de top van de heuvel

Ik weet alles met mijn eigen lichaam.

Niemand gaat voor ons voorbij

Langs deze lijn.

Niemand kan vertellen wat hier is.

Maar straks kan elke jonge geograaf erover lezen.

In volledige collectie

Brieven van de grens tussen licht en schaduw.