Науки юношей - Аквариум

Науки юношей питают,

Но каждый юнош — как питон,

И он с земли своей слетает,

Надев на голову бидон.

На нем висят одежды песьи;

Светлее солнца самого,

Он гордо реет в поднебесьи,

Совсем не зная ничего.

Под ним река, над нею — древо,

Там рыбы падают на дно.

А меж кустами бродит дева,

И все, что есть, у ней видно.

И он в порыве юной страсти

Летит на деву свысока,

Кричит и рвет ее на части,

И мнет за нежные бока.

Пройдет зима, настанет лето,

И станет все ему не то;

Грозит он деве пистолетом,

И все спешит надеть пальто.

Прощай, злодей, венец природы;

Грызи зубами провода;

Тебе младенческой свободы

Не видеть больше никогда.

De wetenschappen voeden jonge mannen,

Maar elke jonge man is als een python,

En hij vliegt van zijn land,

Ik zette een blik op mijn hoofd.

Er hangen hondenkleren aan;

Helderder dan de zon zelf

Hij vliegt trots in de lucht,

Helemaal niets weten.

Beneden is een rivier, daarboven is een boom,

Daar vallen de vissen naar de bodem.

En een meisje dwaalt tussen de struiken,

En alles wat is, kan ze zien.

En hij is in een vlaag van jeugdige passie

Het vliegt op het meisje,

Schreeuwend en haar uit elkaar scheurend,

En kreukels voor zachte kanten.

De winter zal voorbijgaan, de zomer zal komen,

En alles zal niet goed voor hem zijn;

Hij bedreigt het meisje met een pistool,

En iedereen heeft haast om een ​​jas aan te trekken.

Vaarwel, schurk, kroon van de natuur;

Knagende draden met tanden;

Op jou baby vrijheid

Nooit meer zien.