Кладбище - Аквариум

Село солнце за Гималаи,

Чтоб назавтра вновь взойти;

Бредет йогин на кладбище

Отсекать привязанности.

У него труба из кости,

Он начнет в нее трубить;

Созовет голодных духов —

Их собой поить-кормить.

Они съедят его тело,

Они выпьют кровь до дна;

И к утру он чист-безгрешен,

Не привязан ни хрена.

Ох, мы тоже трубим в трубы,

У нас много трубачей;

И своею кровью кормим

Сытых хамов-сволочей;

Столько лет — а им все мало.

Неужель мы так грешны?

Ох, скорей бы солнце встало

Над кладбищем моей родины…

De zon is ondergegaan boven de Himalaya,

Om morgen weer op te staan;

De yogi dwaalt naar de begraafplaats

Knip bijlagen af.

Hij heeft een pijp van been,

Hij zal naar haar gaan blazen;

Roep hongerige geesten op

Geef ze water en voer ze.

Ze zullen zijn lichaam opeten

Ze zullen het bloed tot op de bodem leegdrinken;

En tegen de ochtend is hij puur en zondeloos,

Niet een verdomd ding aangesloten.

Oh, wij blazen ook op trompetten

We hebben veel trompettisten;

En we voeden ons met ons bloed

Verzadigde klootzakken;

Zoveel jaren - en ze zijn nog steeds niet genoeg.

Zijn we echt zo zondig?

Oh, wou dat de zon zou opkomen

Boven de begraafplaats van mijn vaderland ...