Из сияющей пустоты - Аквариум

В железном дворце греха живет наш ласковый враг:

На нем копыта и хвост, и золотом вышит жилет —

А где-то в него влюблена дева пятнадцати лет,

Потому что с соседями скучно, а с ним — может быть, нет.

Ударим в малиновый звон;

спасем всех дев от него, подлеца;

Посадим их всех под замок, а к дверям приложим печать.

Но девы морально сильны и страсть как не любят скучать,

И сами построят дворец, и найдут как вызвать жильца.

По морю плывет пароход, из трубы березовый дым;

На мостике сам капитан, весь в белом, с медной трубой.

А снизу плывет морской змей и тащит его за собой;

Но, если про это не знать, можно долго быть молодым.

Припев:

Если бы я был один, я бы всю жизнь искал, где ты;

Если бы нас было сто, мы бы пели за круглым столом —

А так неизвестный нам, но похожий

На ястреба с ясным крылом,

Глядит на себя и на нас из сияющей пустоты.

Так оставим мирские дела и все уедем в Тибет,

Ходить из Непала в Сикким загадочной горной тропой;

А наш капитан приплывет к деве пятнадцати лет,

Они нарожают детей и станут сами собой.

Припев:

Если бы я был один, я бы всю жизнь искал, где ты;

Если бы нас было сто, мы бы пели за круглым столом —

А так неизвестный нам, но похожий

На ястреба с ясным крылом,

Глядит на себя и на нас из сияющей пустоты.

Onze vriendelijke vijand woont in het ijzeren paleis van de zonde:

Hij heeft hoeven en een staart, en een vest geborduurd met goud -

En ergens is een meisje van vijftien verliefd op hem,

Omdat het saai is met buren, maar misschien niet met hem.

Laten we de karmozijnrode beltoon raken;

red alle maagden van hem, de schurk;

Laten we ze allemaal achter slot en grendel stoppen en de deuren verzegelen.

Maar de maagden zijn moreel sterk en hartstochtelijk, omdat ze zich niet graag vervelen,

En ze zullen het paleis zelf bouwen, en een pachter zoeken.

Een stoomboot vaart op zee, berkenrook uit de schoorsteen;

De kapitein zelf staat op de brug, helemaal in het wit, met een koperen pijp.

En beneden zwemt een zeeslang en sleept hem mee;

Maar als je het niet weet, kun je lang jong zijn.

Refrein:

Als ik alleen was, zou ik mijn hele leven zoeken waar jij bent;

Als we met honderd waren, zouden we zingen aan een ronde tafel -

En zo onbekend voor ons, maar vergelijkbaar

Op een havik met een heldere vleugel,

Hij kijkt naar zichzelf en naar ons vanuit de stralende leegte.

Dus laten we wereldse zaken verlaten en allemaal vertrekken naar Tibet,

Loop van Nepal naar Sikkim langs een mysterieus bergpad;

En onze kapitein zal zeilen naar het meisje van vijftien,

Ze baren kinderen en worden zichzelf.

Refrein:

Als ik alleen was, zou ik mijn hele leven zoeken waar jij bent;

Als we met honderd waren, zouden we zingen aan een ronde tafel -

En zo onbekend voor ons, maar vergelijkbaar

Op een havik met een heldere vleugel,

Hij kijkt naar zichzelf en naar ons vanuit de stralende leegte.