Герои - Аквариум

Порой мне кажется, что мы герои,

Мы стоим у стены, ничего не боясь.

Порой мне кажется, что мы герои,

Порой мне кажется, что мы — просто грязь.

И часто мы играем бесплатно,

Таскаем колонки в смертельную рань.

Порой мне кажется, что мы идиоты,

Порой мне кажется, что мы просто др*нь.

И, как у всех, у меня есть ангел,

Она танцует за моей спиной.

Она берет мне кофе в «Сайгоне»,

И ей все равно, что будет со мной.

Она танцует без состраданья,

Она танцует, чтобы стало темно.

И кто-то едет, а кто-то в отказе, а мне —

Мне все равно.

И когда я стою в «Сайгоне»,

Проходят люди на своих двоих.

Большие люди — в больших машинах,

Но я не хотел бы быть одним из них.

И разве это кому-то важно,

Что сладкая Джейн стала моей?

Из этой грязи не выйти в княз,

Мне будет лучше, если я буду с ней.

И я хотел бы говорить на равных,

Но если не так, то вина не моя.

И если кто-то здесь должен меняться,

То мне не кажется, что это я.

Soms heb ik het gevoel dat we helden zijn

We staan ​​bij de muur en zijn nergens bang voor.

Soms heb ik het gevoel dat we helden zijn

Soms heb ik het gevoel dat we gewoon vuil zijn.

En vaak spelen we gratis

We slepen de luidsprekers naar de dood vroeg.

Soms heb ik het gevoel dat we idioten zijn

Soms heb ik het gevoel dat we gewoon bullshit zijn.

En net als iedereen heb ik een engel,

Ze danst achter mijn rug om.

Ze haalt koffie voor me in Saigon

En het kan haar niet schelen wat er met mij gebeurt.

Ze danst zonder mededogen

Ze danst om het donker te maken.

En iemand gaat, en iemand ontkent, maar voor mij...

Het kan me niet schelen.

En als ik in "Saigon" sta

Mensen lopen te voet langs.

Grote mensen in grote auto's

Maar ik zou niet een van hen willen zijn.

En maakt het iemand uit?

Die lieve Jane werd van mij?

Je kunt niet uit deze modder in een prins komen,

Ik ben beter af als ik bij haar ben.

En ik zou graag op gelijke voet willen spreken,

Maar zo niet, dan is het niet mijn schuld.

En als iemand hier zou veranderen,

Het lijkt me niet dat ik het ben.