Электрический пёс - Аквариум

Долгая память хуже, чем сифилис

Особенно в узком кругу

Такой вакханалии воспоминаний

Не пожелать и врагу

И стареющий юноша в поисках кайфа

Лелеет в зрачках своих вечный вопрос

И поливает вином, и откуда-то сбоку

С прицельным вниманьем глядит электрический пес

И мы несем свою вахту в прокуренной кухне

В шляпах из перьев и трусах из свинца

И если кто-то издох от удушья

То отряд не заметил потери бойца

И сплоченность рядов есть свидетельство дружбы —

Или страха сделать свой собственный шаг

И над кухней-замком возвышенно реет

Похожий на плавки и пахнущий плесенью флаг

И у каждого здесь есть излюбленный метод

Приводить в движенье сияющий прах

Гитаристы лелеют свои фотоснимки,

А поэты торчат на чужих номерах,

Но сами давно звонят лишь друг другу

Обсуждая, насколько прекрасен наш круг,

А этот пес вгрызается в стены

В вечном поиске новых и ласковых рук

Но женщины — те, что могли быть, как сестры, —

Красят ядом рабочую плоскость ногтей

И во всем, что движется, видят соперниц

Хотя уверяют, что видят блядей

И от таких проявлений любви к своим ближним

Мне становится страшно за рассудок и нрав,

Но этот пес не чужд парадоксов:

Он влюблен в этих женщин

И с его точки зренья он прав

Потому что другие здесь не вдохновляют

Ни на жизнь, ни на смерть, ни на несколько

Строк;

И один с изумлением смотрит на Запад,

А другой с восторгом глядит на Восток

И каждый уже десять лет учит роли

О которых лет десять как стоит забыть,

А этот пес смеется над нами:

Он не занят вопросом, каким и зачем ему быть

У этой песни нет конца и начала,

Но есть эпиграф — несколько фраз:

Мы выросли в поле такого напряга

Где любое устройство сгорает на раз

И, логически мысля, сей пес невозможен —

Но он жив, как не снилось и нам, мудрецам

И друзья меня спросят: «О ком эта песня?»

И я отвечу загадочно: «Ах, если б я знал это сам…»

Lang geheugen is erger dan syfilis

Vooral in een nauwe kring

Zo'n orgie van herinneringen

Wens zelfs de vijand niet

En een ouder wordende jonge man op zoek naar een buzz

Koestert in de leerlingen van zijn eeuwige vraag

En wijn inschenken, en ergens aan de kant

Een elektrische hond kijkt met gerichte aandacht

En we houden onze wacht in de rokerige keuken

In verenhoeden en loden shorts

En als iemand stierf door verstikking

Toen merkte het detachement het verlies van een jager niet op

En de eenheid van de rangen is het bewijs van vriendschap -

Of de angst om zelf in beweging te komen

En boven het keukenkasteel vliegt subliem

Een zwembroekachtige vlag die naar schimmel ruikt

En iedereen hier heeft een favoriete methode

In beweging gezet glanzend stof

Gitaristen koesteren hun foto's

En de dichters steken uit naar de nummers van andere mensen,

Maar lange tijd bellen ze alleen elkaar

Bespreken hoe mooi onze cirkel is

En deze hond bijt in de muren

In de eeuwige zoektocht naar nieuwe en tedere handen

Maar vrouwen - zij die als zussen zouden kunnen zijn -

Verf het werkvlak van de nagels met gif

En in alles wat beweegt, zien ze rivalen

Hoewel ze beweren dat ze hoeren zien

En van zulke uitingen van liefde voor hun naasten

Ik word bang voor mijn geest en humeur,

Maar deze hond is geen onbekende in paradoxen:

Hij is verliefd op deze vrouwen

En vanuit zijn oogpunt heeft hij gelijk

Omdat anderen hier niet inspireren

Niet voor het leven, niet voor de dood, niet voor een paar

rijen;

En men kijkt met verbazing naar het Westen,

En de ander kijkt met verrukking naar het Oosten

En iedereen geeft al tien jaar rollenles

Over welke tien jaar het waard is om te vergeten,

En deze hond lacht ons uit:

Hij is niet bezig met de vraag wat en waarom hij zou moeten zijn

Dit lied heeft geen einde en geen begin,

Maar er is een opschrift - een paar zinnen:

We zijn opgegroeid in een veld van zo'n spanning

Waar een apparaat tegelijk brandt

En, logisch nadenkend, deze hond is onmogelijk -

Maar hij leeft, zoals wij wijze mannen nooit hebben gedroomd

En mijn vrienden zullen me vragen: "Over wie gaat dit lied?"

En ik zal cryptisch antwoorden: "Oh, als ik het zelf maar wist..."