Someone I Would Be Afraid of - Akira the Don, Joe Rogan

: We’re gonna go back to Boston

Okay

: Okay.

So you said that’s really where things started for you.

So you moved

there when you were 13. First of all, like what kind of kid were you in school?

If ADD is real, I certainly had it

And I was very, very interested in what I was interested in

I was very uninterested in people telling me what to do

Essentially couldn’t wait to get out of school

But I would excel at things that I had interest in

Initially, it was art.

I wanted to be a comic book illustrator, until I really

got into martial arts

Then martial arts became the focus of my life

Around 14, 15 years old, that’s when I really became massively obsessed

And it was really the first thing that I ever did where I really didn’t feel

like a loser

Like I really felt like, «Oh, I actually have some talent.

I actually can be

exceptional.»

It’s like something

Because you know I grew up constantly moving, didn’t really have a lot of

friends, I would be new in this town, I’d get picked on, I wasn’t a big kid

And there was a lot of issues with that psychologically

I didn’t like being afraid of other kids.

I didn’t like not knowing what to do

if I ran into a kid, and they were gonna bully me and pick on me

You know, martial arts changed that 180 degrees

And then I became someone

Who I would be afraid of

You know, I became the opposite of what I was

And then I became someone

Who I would be afraid of

You know, I became the opposite of what I was

: We gaan terug naar Boston

Oké

: Oké.

Dus je zei dat dit echt is waar het voor jou begon.

Dus je bent verhuisd

daar toen je 13 was. Allereerst, wat voor kind was je op school?

Als ADD echt is, had ik het zeker

En ik was heel erg geïnteresseerd in waar ik in geïnteresseerd was

Ik was erg ongeïnteresseerd in mensen die me vertelden wat ik moest doen

Kon eigenlijk niet wachten om van school te komen

Maar ik zou uitblinken in dingen waar ik interesse in had

Aanvankelijk was het kunst.

Ik wilde striptekenaar worden, totdat ik echt

ben begonnen met vechtsporten

Toen werd vechtsport de focus van mijn leven

Rond 14, 15 jaar oud, toen raakte ik echt enorm geobsedeerd

En het was echt het eerste dat ik ooit deed waar ik me echt niet voelde

als een loser

Alsof ik echt het gevoel had: "Oh, ik heb echt wat talent.

Ik kan echt zijn

uitzonderlijk."

Het is als iets

Omdat je weet dat ik opgroeide constant in beweging, niet echt veel had

vrienden, ik zou nieuw zijn in deze stad, ik zou gepest worden, ik was geen groot kind

En daar waren psychologisch veel problemen mee

Ik vond het niet leuk om bang te zijn voor andere kinderen.

Ik vond het niet leuk om niet te weten wat ik moest doen

als ik een kind tegen zou komen en ze zouden me pesten en pesten

Weet je, vechtsporten hebben dat 180 graden veranderd

En toen werd ik iemand

Voor wie ik bang zou zijn?

Weet je, ik werd het tegenovergestelde van wat ik was

En toen werd ik iemand

Voor wie ik bang zou zijn?

Weet je, ik werd het tegenovergestelde van wat ik was