She Painted Fire Across The Skyline Pt. 3 - Agalloch

I saw the nightfall…

It called to me like a river of shadows

It sang to me with the cries of a thousand ravens that blackened the sky as they

Took flight

And sank the Sol

I shall never trust the sun again, Eridanis Nadir

I ran away far into the woods

To find the Sol, I called to her…

«I don’t want to be forgotten… I never wanted to be human»

NEVER!!!

So alas the sun had descended, her fire burned brilliant in the sky

The trees bore their withered silhouettes, that cast a spell upon unearthly

white

No wolf shall keep his secrets, no bird shall dance the skyline

And I am left with nothing but an oath that gleams like a sword

To bathe in the blood of man

Mankind…

She painted fire across the skyline

Ik zag de avond vallen...

Het riep naar me als een rivier van schaduwen

Het zong voor me met de kreten van duizend raven die de lucht zwart maakten terwijl ze

vluchtte

En zonk de Sol

Ik zal de zon nooit meer vertrouwen, Eridanis Nadir

Ik rende ver het bos in

Om de Sol te vinden, belde ik haar...

«Ik wil niet vergeten worden… ik heb nooit een mens willen zijn»

NOOIT!!!

Dus helaas was de zon ondergegaan, haar vuur brandde schitterend in de lucht

De bomen droegen hun verdorde silhouetten, die een betovering wierpen op het onaardse

wit

Geen wolf zal zijn geheimen bewaren, geen vogel zal de skyline dansen

En ik heb niets anders over dan een eed die straalt als een zwaard

Om te baden in het bloed van de mens

Mensheid…

Ze schilderde vuur over de skyline